Naarmate de crisis rond COVID-19 evolueert, wordt het duidelijk hoe omvangrijk de negatieve effecten zijn van de lockdown maatregelen die door veel landen worden geïmplementeerd. Er komt steeds meer bewijs naar voren dat de lockdowns meer negatieve dan positieve effecten hebben. Veel maatregelen die tijdens een lockdown worden genomen om mensenlevens te beschermen, kunnen bijvoorbeeld het immuunsysteem en de wil om te leven in gevaar brengen, vooral bij kwetsbare groepen.
Dit leidt tot de paradoxale situatie dat het immuunsysteem en de fysieke en mentale gezondheid van veel mensen worden aangetast. Dit terwijl regeringen pleiten voor bescherming van gezondheid en zwakkeren in de samenleving. Ook wordt verwacht het aantal mensen dat zal sterven of al zijn gestorven door honger en uitgestelde medische behandelingen in de honderden miljoenen ligt. Daarbij komt nog het aantal mensen die inmiddels zijn gestorven als gevolg van de schade, die de toediening van het coronavaccin heeft toegebracht. Andere neveneffecten zijn financiële onzekerheid van miljarden mensen, lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen en toenemende ongelijkheid.
In deze onderzoeken vindt ook framing plaats wanneer mensen verklaringen zoeken voor de ineffectiviteit, onnodige en schadelijke effecten van de maatregelen. Wanneer mensen die last hebben van de neveneffecten van de maatregelen stuiten op een economische agenda, belangenverstrengeling en corruptie, wordt dit als een compensatiemechanisme verklaart, die mensen in “samenzweringstheorieën” zou doen geloven. De bewijzen die er zijn voor de conclusies die deze mensen trekken, worden in de medisch geaccepteerde psychologische onderzoeken niet belicht. Het wordt “lockdowngedrag” genoemd.
