Meldplicht infectieziekten misbruikt voor quarantaineplicht

Meldplicht groep A infectieziekte COVID-19

Op 29 januari 2020 plaatste het RIVM het novel coronavirus 2019-nCoV op ‘zijn’ lijst A van meldingsplichtige infectieziekten, welke naam daar op 5 maart 2020 vervangen werd door COVID-19, een ziekte.

Het RIVM meldt op hun website dat ook medisch microbiologische laboratoria die meldplicht hebben. Volgens zowel artikel 21 als artikel 22 van de Wpg dient echter een arts uitvoering te geven aan de meldplicht van onbekende infectieziekten en infectieziekten uit o.a. groep A. Dit is ook logisch, want een op zichzelf staand PCR-testresultaat kan geen ziekte of vermoeden van ziekte aantonen. In de Wpg wordt dit ook erkend, zoals in de memorie van toelichting bij de voorgestelde wijziging van de Wpg in 2008 is te lezen:

“Een melding door het laboratorium laat onverlet de meldingsplicht van de arts, omdat: a) soms al bij een vermoeden gemeld moet worden; b) soms alleen al op het klinische beeld tot een positieve diagnose moet worden besloten; c) vals-negatieve uitslagen niet tot een laboratoriummelding leiden en alleen door de behandelaar opgemerkt kunnen worden; en d) de behandelend arts als enige over alle relevante gegevens van de patiënt beschikt en de gemeentelijke gezondheidsdienst nooit in contact mag treden met de patiënt zonder overleg te hebben gehad met de behandelend arts.”

Hieruit volgt trouwens ook dat de GGD de wet breekt door PCR-testresultaten zonder tussenkomst van een behandelend arts aan de geteste persoon door te geven.

Gegoochel met termen

De positieve tests die door de microbiologische laboratoria bij de GGD gemeld worden, worden door de rijksoverheid bijna steevast ‘besmettingen’ genoemd. Volgens de wet kan echter alleen een gebouw, goed of vervoermiddel besmet zijn, mensen niet. Mensen kunnen wel geïnfecteerd zijn (geweest).

“infectie: het binnendringen en de ontwikkeling of vermenigvuldiging van een infectueus agens in het lichaam van mensen, waardoor een volksgezondheidsrisico kan ontstaan”

Zolang iemand geen klachten heeft is hij echter geen risico voor de volksgezondheid, aangezien a-symptomatische ‘besmetting’ niet bestaat.

Tegen logica en beter weten in

Mensen laten zich op aanwijzen van de rijksoverheid echter toch om allerlei andere redenen dan het hebben van klachten testen, wat enorme aantallen vals-positieven oplevert aangezien de test geen infectie kan vaststellen.

Het RIVM schrijft echter:

“Bevestigde persoon: iedereen bij wie door middel van gevalideerde PCR of andere nucleïnezuuramplificatietest of een in Nederland gevalideerde antigeen(snel)test een infectie met SARS-CoV-2 is vastgesteld.”

Niet ziek met SARI-klachen, wel positief getest? Dan tel je gewoon mee in de cijfers.

Aangezien een op zichzelf staand positief testresultaat zonder voorafgaande klinische diagnose geenszins als vermoeden van ziekte kan worden aangemerkt, is het zonder waarde om positief geteste mensen als ‘bevestigd persoon’ te melden. De test kan immers niet vaststellen of je op dat moment al dan niet een infectie doormaakt en al helemaal niet of je ‘besmettelijk’ bent.

Quarantaine

De rijksoverheid stelt echter dat je als ‘bevestigde persoon’ in isolatie dient te gaan, ook wanneer je niet ziek bent. Dit raakt kant noch wal, aangezien isolatie bestemd is voor mensen die ziek zijn.

Ook quarantaine op basis van alleen een positieve test heeft niets met infectieziektebestrijding COVID-19 te maken, aangezien gezonde mensen de ziekte niet verspreiden, ook niet wanneer ze positief getest zijn. Om dezelfde reden zijn ook de anderhalve meter, de mondkapjesplicht en de beperking van groepsgroottes onzinnig.