Het wordt steeds duidelijker dat de belangrijkste, meest invloedrijke gezondheidsautoriteiten over de hele wereld nu schaamteloos liegen tegen het publiek, gezien de huidige status van wetenschappelijke en medische informatie.
Waarom zeggen wij dit?
Het antwoord is simpel: omdat de meest invloedrijke gezondheidsautoriteiten met het publiek communiceren, zowel in woorden als in daden, de opvatting dat COVID-19-“vaccins” “veilig en effectief” zijn, terwijl het geheel van het beschikbare bewijs anders suggereert.
Hier is de uitleg:
Schreeuwend vanaf de webpagina van wat ’s werelds grootste ‘gezondheidssysteem’ is, de National Health Service van het VK, is de onderstaande verklaring, vetgedrukt, waarin de veiligheid en effectiviteit van COVID-19 ‘vaccins’ wordt verklaard.
De volgende schermafbeelding is gemaakt op 27 oktober:
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) herhalen, net als zoveel anderen, dezelfde informatie, met vetgedrukte tekst om de nadruk te leggen in de nieuwe, ‘lockstep’-traditie.
De volgende schermafbeelding is gemaakt op 27 oktober:
Het wordt algemeen erkend dat het aandeel bewezen gevallen van letsel door COVID-19-vaccins momenteel erg klein is in vergelijking met het totale aantal toegediende doses. Maar deze statistiek is niet voldoende om een product als veilig te verklaren.
De samenleving lijkt tenslotte heel blij om kinderspeelgoed als onveilig te beschouwen, zelfs als er slechts een theoretisch risico op letsel is – laat staan een aangetoond risico dat heeft geleid tot de dood of blijvend letsel.
De Oxford Dictionary vertelt ons dat een product dat veilig is, er een is dat “vrij is van pijn of schade”. De Cambridge Dictionary biedt een vergelijkbare betekenis: “niet in gevaar of zal waarschijnlijk geen schade oplopen.” Het is duidelijk dat er enkele nadelen zijn die onvermijdelijk zijn en die gemakkelijk zouden worden geaccepteerd door de meesten die een injecteerbaar medicijn kregen aangeboden, zelfs een zoutoplossing.
Deze kleine schades omvatten veelvoorkomende reacties die worden veroorzaakt door het breken van de huid door de injectienaald of zelfs het risico van flauwvallen door “naaldfobie”. Dan zijn er nocebo-reacties die hoofdpijn of vermoeidheid kunnen omvatten.
Maar daar hebben we het hier niet over. Wat veel relevanter is, is de snel groeiende bewijsbasis die aanzienlijke verschillen laat zien in ernstige reacties tussen het injecteren van een placebo en het echte werk.
Helaas en om het bredere beeld te verwarren – hoogstwaarschijnlijk opzettelijk – zijn sommige klinische onderzoeken niet uitgevoerd met zoutoplossingcontroles, maar eerder met andere vaccins of met mengsels van adjuvantia.
Dit terzijde, laten we eens kijken naar twee relatief recente bewijzen uit beschikbare gegevens die een rechtbank waarschijnlijk moeilijk zou kunnen negeren, die aantonen dat de COVID-19-“vaccins” niet als veilig mogen en kunnen worden beschouwd op basis van duidelijke verschillen tussen behandeling en placebo-armresultaten.
Studie 1: Haas et al., Journal of the American Medical Association (januari 2022)
De eerste is een uitgebreide meta-analyse van 12 klinische onderzoeken die in januari van dit jaar zijn gepubliceerd in het prestigieuze Journal of the American Medical Association.
De studie werd geleid door Julia Haas van het Beth Israel Deaconess Medical Center in Boston en onder het 8 auteur-sterke team was senior auteur, Ted Kaptchuk, van de Harvard Medical School. Dit is geen gemarginaliseerd tijdschrift, noch een gemarginaliseerd of in diskrediet gebracht auteurschap.
De bevindingen laten een duidelijke en uitgesproken, statistisch significante verhoging van de ernst en het aantal bijwerkingen zien bij degenen die de COVID-19-vaccins (mRNA-, adenovirale vector- en eiwit subeenheid typen) kregen, vergeleken met degenen die controles kregen, vooral na de tweede van twee doses opgenomen in de proeven.
Dat is het – het zou GAME OVER moeten zijn voor elke bewering dat de COVID-19-vaccins “veilig” zijn.
Een tweede studie in een groot tijdschrift met grote impact zou het niet alleen GAME OVER moeten maken, maar een SLAM DUNK. Er blijkt er tenminste één te zijn. In feite zijn er nog veel meer; Ik ben gewoon selectief geweest in het leveren van twee samengestelde onderzoeken (meta-analyses) die op hun beurt vele andere onderzoeken omvatten.
Studie 2: Fraiman et al., Vaccin (september 2022)
Het auteurschap van de tweede studie die ik heb geselecteerd, is eveneens met sterren bezaaid, inclusief vooraanstaande onderzoekers van UCLA, Stanford en de Universiteit van Maryland, de laatste inclusief als senior (laatste) auteur, Peter Doshi, ook een senior redacteur bij The BMJ .
Wat deze auteurs deden, was pijnlijk de beschikbare gegevens van de fase 3-onderzoeken die Pfizer en Moderna gebruikten om hun autorisaties voor noodgebruik (EUA’s) te verkrijgen, uit elkaar halen.
De auteurs vonden een consistente trend voor significant grotere risico’s op ernstige bijwerkingen in de COVID-19 “vaccin”-armen in vergelijking met placebo’s, waarbij de risicoratio’s tussen 1,36 en 1,57 keer groter waren in de “vaccin”-armen voor die bijwerkingen gedefinieerd als zijnde van “bijzonder belang”.
Deze omvatten criteria die speciaal zijn ontwikkeld voor COVID-19-vaccins door de Brighton Collaboration, en zijn overeengekomen door de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO).
De veelvoorkomende problemen met stolling en hartgezondheid die we tegenwoordig om ons heen zien, waren eigenlijk verborgen in de gegevens die werden beoordeeld door onder meer de Amerikaanse Food and Drug Administration, de U.K. Medicines and Healthcare products Regulatory Agency en het European Medicines Agency op het moment dat de EUA’s werden uitgegeven .
Ze werden gewoon genegeerd door de toezichthouders. Dat omvat de stollingsstoornissen, acute hartletsels en de problemen met myocarditis/pericarditis die allemaal van de dagboekpagina’s sprongen.
Joseph Fraiman en collega’s, de auteurs van het onderzoek, hadden moeite om de gegevens in deze onderzoeken tot op de bodem uit te zoeken, aangezien zowel Pfizer als Moderna de protocollen geheim hielden en de gegevens van individuele deelnemers niet openbaar maakten.
Ze besloten de brief te publiceren die ze in augustus naar Albert Bourla en Stéphane Bancel, de respectievelijke CEO’s van Pfizer en Moderna, stuurden in een Rapid Response to The BMJ, waarin ze hun bezorgdheid uitten over de niet-transparantie. Dit grote probleem hebben we in 2020 hier en hier onder de aandacht gebracht.
Verdomd spul – maar niet eens een piepje van de vaccinvertrouwensbrigade. Voer “Doshi” in de zoekbalk van The Vaccine Confidence Project in en je zult nul hits vinden.
Volg dit dan door “Offit” in te pluggen, zoals in Paul Offit, directeur van het Vaccine Education Center en een behandelend arts in de afdeling Infectieziekten van het Children’s Hospital in Philadelphia, ook een hoofdrolspeler op de lange termijn van het vaccin, zij het iemand die is voorzichtigheid uiten over COVID-19-vaccins voor gezonde jongeren.
U vindt meerdere pagina’s met hits wanneer u de naam van Offit gebruikt. Zijn ze er niet achter gekomen dat het dit soort onlogica en onevenwichtigheid is dat bijdraagt aan ons gebrek aan vertrouwen?
Wat in de fase 3-onderzoeken aan het zicht werd onttrokken, is het verontrustende beeld van het spectrum van neurologische schade waarvan we nu getuige zijn van de echte, populatiebrede uitrol die verband lijkt te houden met COVID-19-vaccins, hoewel niet vaak, maar voorspelbaar ongewoon.
Dan zijn er suggesties voor het verhogen van de incidentie van kanker, dit onvermijdelijk vertroebeld door kankergevallen onder degenen die tijdens de lockdowns geen standaardzorg kregen, evenals opkomend bewijs van uitputting van natuurlijke moordenaars en T-cellen na herhaalde COVID-19 ‘vaccinatie’.
Nog uitdagender zal de deconstructie zijn van de complicaties op de lange termijn die worden veroorzaakt door deze nieuwe technologie, die onvermijdelijk zal worden uitgesteld in de tijd na de vaccinatie en steeds moeilijker zal worden uit te pakken naarmate mensen worden blootgesteld aan meer injecties terwijl het virus blijft circuleren en mensen infecteert .
Hoog op de aandachtslijst staan vruchtbaarheid, auto-immuunziekten en de mengelmoes van chronische, degeneratieve ziekten die verband houden met de vergrijzing van de bevolking, vooral in geïndustrialiseerde landen.
Zijn COVID ‘vaccins’ onvermijdelijk onveilig?
Amerikaanse rechtbanken hebben zo’n 40 jaar geleden (bijvoorbeeld hier en hier) vastgesteld dat traditionele vaccins “onvermijdelijk onveilig” zijn. Het precedent schiep het toneel voor vaccinmakers om schadevergoeding te eisen van regeringen, die de vaccinmakers vervolgens immuun zouden maken voor vervolging in het geval van schade zonder schuld (d.w.z. niet-nalatigheid).
Compensatie zou dan beschikbaar zijn in gevallen waarin de oorzaak van vaccinschade zou kunnen worden bewezen. Dat was de theorie.
Degenen onder ons die zich al vele jaren van deze problemen bewust zijn, weten hoe moeilijk het is om oorzakelijk verband te bewijzen.
Maar degenen die het nog beter weten, zijn dat het vaccin zelf gewond is geraakt, omdat ze vaak jaren, tegen enorme persoonlijke kosten, proberen hun weg te werken namens dierbaren via de compensatieregelingen in verschillende landen.
Vaker wel dan niet worden ze uit het proces gespuwd en worden ze achtergelaten om te kampen met levensveranderende verwondingen zonder enige staatssteun.
Verontrustend is dat, aangezien zovelen van ons nu zijn blootgesteld aan het virus, het voor autoriteiten ook gemakkelijk is om te proberen COVID-19 ‘vaccin’-schade te verhullen onder de algemene KOEPEL van ‘lange COVID’.
Alleen al in het VK schat het Office for National Statistics dat vanaf 3 september 2,3 miljoen mensen “in particuliere huishoudens leven die zelfgerapporteerde langdurige COVID-symptomen ervaren”.
Afgezien van de kwestie van het door elkaar halen van “vaccin” en door virussen veroorzaakte schade, wijzen de huidige gegevens die zelfs door officiële bronnen worden gerapporteerd op een opkomend probleem van een ongekende omvang.
Officiële gegevens in verband met COVID-19-opnamen in de VS, zoals gerapporteerd door het Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS), zoals samengevat op OpenVAERS.com, onthullen momenteel:
59.127 permanent invalide
34.492 levensbedreigende verwondingen
31.569 doden
53.302 gemelde gevallen van myocarditis/pericarditis
180.915 ziekenhuisopnames
Laten we wat perspectief op deze cijfers werpen met behulp van een andere veel voorkomende en veelgebruikte technologie: de auto. Het aantal mensen dat in de VS is overleden door ongevallen met motorvoertuigen, 40.698 in 2018, ligt in dezelfde volgorde als het VAERS-cijfer voor COVID-19-vaccins.
Het VAERS-cijfer wordt echter algemeen beschouwd als een onderschatting van het werkelijke cijfer, waarbij Pantazatos en Seligmann (2021) suggereren dat het gerapporteerde aantal bijwerkingen slechts 5% van het totaal zou kunnen uitmaken.
Maar zelfs als we ons aan de officiële cijfers houden, hoe kunnen we COVID-19 ‘vaccins’ als veilig beschouwen? Wij, net als in de samenleving in het algemeen, beschouwen motorvoertuigen niet als intrinsiek veilig. Ze zijn intrinsiek of onvermijdelijk onveilig.
Daarom heeft de samenleving het nodig geacht om een reeks processen in gang te zetten die erop gericht zijn ze veiliger te maken, van het ontwerp van de voertuigen tot het verlenen van vergunningen aan chauffeurs, tot het creëren van veiligere auto’s en wegen, en natuurlijk het creëren van wetten, ondersteunde door menselijke en robotachtige handhaving, die proberen te zorgen voor veiliger (maar niet helemaal veilig) rijden en weggebruik.
De injecties daarentegen worden toegediend door mensen die zeggen dat de producten die ze toedienen veilig zijn, zonder enige aanwijzing dat ze zouden kunnen leiden tot de dood of blijvend letsel, ondanks dat dit een reëel, zij het met een kleine waarschijnlijkheid, gevolg is.
Het staat buiten kijf dat de fabrikanten, net als autofabrikanten, onder druk moeten worden gezet om veiligere COVID-19-vaccins te maken.
Het lijkt erop dat het de bedoeling is dat we blindelings accepteren wat ze in razend tempo hebben geproduceerd – en het gewoon op één hoop gooien (dat betekent het accepteren en betalen voor verwondingen, aangezien wij, de belastingbetalers, de schadeloosstellingsprogramma’s van de overheid financieren).
Het is niet alleen het meedogenloze gebruik van het woord “veilig” door autoriteiten en zogenaamde “gezondheidsstelsels” – het zijn ook hun acties.
Helemaal bovenaan moet het feit zijn dat ze veilig genoeg worden geacht om te worden toegediend aan onze meest kwetsbaren, inclusief baby’s vanaf 6 maanden en zwangere vrouwen. Welke zwangere vrouw of nieuwe moeder mag een toestemmingsformulier ondertekenen waarin haar wordt gevraagd mogelijke schade of toekomstige gevolgen voor de vruchtbaarheid van haar ongeboren kind of baby te accepteren? Geen, zo lijkt het.
De effectiviteitsclaim die in de mantra ‘veilig en effectief’ wordt gebruikt, is ook twijfelachtig. Maar het is moeilijker om tegen te pleiten, aangezien de gezondheidsautoriteiten kunnen zeggen, zoals ze hebben gedaan, dat ze elders hebben gekwalificeerd wat ze bedoelen.
Dit zou inhouden dat wordt gesuggereerd dat de werkzaamheid alleen wordt gemeten over korte perioden, zoals 6 maanden of minder, en dat het nu verwijst naar de bescherming tegen ernstige ziekten en overlijden, niet naar het vermogen van het product om de overdracht van mens op mens te stoppen (de gewoonlijk bedoelde doel van vaccins).
Laten we daarom dit blik wormen nu niet openen.
Scheuren in het verhaal
Te midden van de sombere achtergrond van door COVID-19 door “vaccin” veroorzaakte schade is er enig licht; licht dat door de scheuren in het verhaal breekt. Het zand verschuift nu definitief, met toenemende aantallen die voorheen standvastige pleitbezorgers waren van de onbetwistbare veiligheid van COVID-19 “vaccins” die een ommekeer maken.
Dat is voornamelijk een functie van de beschikbare wetenschap en het feit dat zovelen direct nadelige effecten hebben ondervonden of mensen in hun omgeving kennen die dat hebben.
Het gevoel ontstaat dat de autoriteiten, evenals de media en technologiebedrijven die proberen de boodschap en afwijkende meningen te beheersen door censuur en manipulatie van berichten met behulp van gedragswetenschap, de kracht van ervaring hebben onderschat.
Laten we je drie belangrijke gebieden geven waar deze scheuren verschijnen:
De eerste is de wetenschap – en er zijn al eerder in dit artikel voorbeelden gegeven van twee grote studies in grote tijdschriften door auteurs van grote instellingen. Dat is ver verwijderd van begin medio 2021, toen deze signalen alleen te vinden waren in onderzoeken op preprint-servers en af en toe in kleinere tijdschriften.
Voor de goede orde, een artikel in Science – een van de meest invloedrijke wetenschappelijke tijdschriften ter wereld – trok mijn aandacht toen het zo’n 10 dagen geleden werd gepubliceerd.
Het is geen studie, maar het is een inzichtsartikel dat een perspectief biedt op het verhoogde risico op myocarditis na COVID-19-vaccinatie op basis van algemeen gepubliceerde gegevens (d.w.z. het zal onvermijdelijk de risico’s onderschatten).
In het artikel zijn citaten opgenomen van reguliere experts, waaronder Paul Offit, die geen boosters aanbevelen aan kinderen of gezonde mensen onder de 65 jaar.
Ook komt het begrip van het voorheen onbeschreven post-vaccinatiesyndroom dat specifiek verband houdt met COVID-19-vaccins, zoals uitgelegd door Josef Finsterer van het Neurology and Neurophysiology Centre in Wenen, Oostenrijk, de reguliere medische gemeenschap binnen.
Reguliere artsen hebben vaak geen idee hoe ze het moeten behandelen zonder een vooraf ingesteld pad dat is vastgesteld door hun gezondheidsstelsels. Maar ze hebben vaak te veel gevallen gezien die tijdelijk in verband zijn gebracht met vaccinatie om te blijven ontkennen wat ze waarnemen.
Het tweede gebied waar scheuren ontstaan, is onder politici. Neem de nieuwste All Party Parliamentary Group on Covid-19 Vaccine Damage waarover we op 27 oktober afzonderlijk bericht hebben. En een verbluffende verandering in het zicht is die van Danielle Smith, de 19e premier van Alberta, Canada, die pas op oktober aantrad. 11.
In antwoord op een vraag van een journalist van Rebel News antwoordde mevrouw Smith:
“Het spijt me ten zeerste voor iedereen die op ongepaste wijze werd gediscrimineerd als gevolg van hun vaccinatiestatus. Het spijt me ten zeerste voor alle overheidsmedewerkers die vanwege hun vaccinstatus zijn ontslagen. Ik zou ze welkom heten als ze terug wilden komen.”
Dat is een volledige ommekeer van 360 graden ten opzichte van de voorganger van premier Smith. Haar volledige reactie op een persconferentie is hier te zien.
Een data lek van de overheid in Australië, gerapporteerd op 26 oktober door Sky News Australia, onthulde dat de Australische regering een 80-voudige verhoging van de vergoedingen voor COVID-19-vaccinschade begroot, tot bijna $ 77 miljoen voor 2023. Dat zal voor sommige politici mana zijn, ongetwijfeld.
Een derde gebied is de herkenning van een corrupt of kapot systeem door reguliere spelers. Neem wat Amerika’s belangrijkste procesadvocaat voor gevallen van vaccinschade heeft gezegd over de vooruitzichten voor claims voor COVID-19-vaccinschade.
In juni 2021 vertelde Maglio aan Reuters, niet een of ander lokaal vod of zelfs de Epoch Times, dat “het huidige systeem voor het afhandelen van COVID-gerelateerde claims anders is [van eerdere systemen] – en niet op een goede manier.”
Er is een verklaring op de website van Maglio’s advocatenkantoor, Maglio Christopher & Toale, die waarschijnlijk zeer ontmoedigend is voor veel slachtoffers van COVID-19 “vaccin” -letsel:
“We hebben geconcludeerd dat onze advocaten niets kunnen doen om u te helpen bij het indienen van een claim in het Countermeasures Injury Compensation Program.”
Wanneer zowel het topadvocatenkantoor dat te maken heeft met de Amerikaanse “vaccinatierechtbank” en Reuters het erover eens zijn dat er een “zwart gat” is voor claims over COVID-19-vaccinschade, om de eigen woorden van Reuters te gebruiken, dan betekent dat de belangrijkste spelers, niet alleen die slordige samenzwering theoretici, erkennen dat het systeem is gemanipuleerd om tegen het algemeen belang in te werken.
Meer ter zake, om een beschermde klasse te bevoordelen – de mensen die profiteren van het maken van deze nieuwe ‘vaccin’-technologieën die op mensen worden uitgeprobeerd alsof het experimentele cavia’s zijn. Terwijl het voor de gewonden steeds moeilijker wordt om de schade te vergoeden die kan worden gegarandeerd.
Hoe walgelijk dat ook is, het zijn ook gewoon de dingen die ervoor zorgen dat mensen zeggen, weet je wat; Ik ga stoppen met het kopen van dingen die gezondheidsautoriteiten ons voorschotelen, inclusief het feit dat ze beweren dat COVID-19-vaccins veilig zijn. Ze vragen zich af waarom we regeringen wantrouwen en waarom de politiek in veel landen een soort circus is geworden.
Oorspronkelijk gepubliceerd door Alliance for Natural Health International.
Rob Verkerk, Ph.D., is de oprichter en uitvoerend en wetenschappelijk directeur van Alliance for Natural Health International.
De standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van LNN media.
Blijf betrokken, blijf wakker, volg LNN. Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief
Steun LNN en word lid of doneer. Zo help je ons om het tegengeluid te blijven verspreiden
