Ik lees momenteel het boek ‘The Richest Man Who Ever Lived’ van Greg Steinmetz. De auteur beschrijft het leven van Jakob Fugger, een Duitser die leefde in de 15de/16de eeuw en een fortuin verzamelde dat nooit meer werd geëvenaard.
Hij legde de basis van zijn vermogen door geld te lenen aan Archduk Sigmund. Een lening die anderen op dat moment niet durfden verstrekken, maar Fugger zag er wel wat in omdat hij terugbetaald zou worden met de zilverproductie van de Schwaz-mijn.
Deze mijn was de grootste zilvermijn op aarde en Sigmund zou de lening terugbetalen door de zilverproductie met een forse korting te verkopen aan Fugger.
Steinmetz schrijft: “Het enige dat Fugger deed, was zijn geld beschikbaar te maken op een moment dat niemand er het lef voor had. Dit soort ‘uit de gunst’ beleggingen zouden typisch zijn tijdens zijn carrière als belegger”.
Het ziet er naar uit dat Jacob Fugger een value investor was en met stalen zenuwen opereerde. Hij deed beleggingen waar anderen in een boog omheen liepen en werd zo de rijkste man die ooit leefde.
Hoe zou zo’n Fugger vandaag naar de markt kijken, denk ik dan?
De consensus is momenteel dat we in een rotvaart op een recessie afstevenen en daar is volgens de media geen ontkomen meer aan:
Maar als belegger is het altijd gevaarlijk om mee te gaan in de heersende consensus. De consensus is gewoonlijk fout.
Het verloop van de economie is moeilijk te voorspellen en economen slaan de bal meestal mis. Als zij met z’n allen een recessie voorspellen, moeten we dan niet -zoals Jakob Fugger- kijken naar beleggingen die het net goed kunnen doen als zo’n scenario vermeden kan worden?
De olieprijs is door de recessievrees gedaald naar het laagste niveau van het afgelopen jaar en dat kan wel eens de contraire belegging zijn die we zoeken.
Ik schreef deze week nog een artikel voor BeursMagazine waarin ik stel dat de hoge energieprijzen niet meteen zullen verdwijnen:
“Er is jarenlang veel te weinig geïnvesteerd in nieuwe productie waardoor het sowieso vele jaren zal duren vooraleer de huidige energietekorten opgelost geraken.
We staan met andere woorden voor een lange periode van hoge energieprijzen en bijhorende superwinsten.
Diverse overheden zijn er natuurlijk snel bij om die ‘excessieve’ winsten te belasten, maar dat beleid zal verdere tekorten alleen maar in de hand werken.”
Ik investeer in de sector via een exotisch trio. Drie Latijns-Amerikaanse olieproducenten die tegen 1 tot 2 keer de cash flow noteren en die cash grotendeels richting de aandeelhouders duwen via dividenduitkeringen en inkoop van eigen aandelen.
De grootste van de drie realiseerde in de afgelopen 12 maanden $53 miljard aan operationele winsten en is op de beurs te koop voor $70 miljard.
Vergelijk dat eens met Exxon Mobil. Deze Amerikaanse olieproducent produceerde een gelijkaardige winst maar wordt op de beurs gewaardeerd tegen $470 miljard!
Een andere speler noteert tegen een marktwaarde van $380 miljoen en genereert $247 miljoen vrije cash flow aan een olieprijs van $90 per vat.
Het zijn volgens mij aandelen die makkelijk 200% tot 300% in waarde kunnen stijgen als de olieprijzen hoog blijven en misschien zelfs verder oplopen als we toch die ‘zekere’ recessie weten te vermijden.
Meer achtergrond vind je in de nieuwste editie van BeursMagazine.
Het nummer is gisteren verschenen en bevat maar liefst 46 pagina’s aan inzichten, waaronder een nieuwe aankoop voor mijn persoonlijke portefeuille.
Ontdek hier welk aandeel ik kocht voor mijn privé-portefeuille
groeten,
Maarten Verheyen
Over de Auteur:
Maarten Verheyen voorspelde de kredietcrisis van 2008, publiceerde het boek ‘Het Eindspel van ons Financieel Systeem’ (download hier) en bijbehorende documentaire (bekijk hier)
Blijf betrokken, blijf wakker, volg LNN. Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief
