‘Het lockdown-experiment behoort tot de ergste mislukkingen in de geschiedenis’

Geschreven door dr. Paul Alexander en gepubliceerd op Brownstone Institute

Ze hebben zeker geen fouten toegegeven – Bill Gates zal dat nooit doen – ondanks het bloedbad om ons heen. Het gaat niet alleen om vernietigde bedrijven en verlies van onderwijs, maar ook om inflatie, tekorten aan goederen, verzwakte financiële markten, gebroken toeleveringsketens, sociale en politieke conflicten, en ontelbare gebroken levens.

Dit alles is terug te voeren op lockdowns, een beleid dat wordt bepleit en gehandhaafd door specifieke mensen, meestal machtige en goedbetaalde intellectuelen, en dat wordt versterkt door de media.

Ze zeggen dat niemand het had kunnen weten. Wel dus. Drs. Bhattacharya, Kulldorff, Gupta, Atlas, Tenenbaum, Risch, McCullough, Urso, Dara, Wolf, Oskoui, Ladapo en andere tegensprekers zoals Jeffrey Tucker, Ivor Cummings, Paul Joseph Watson, en vele andere schrijvers op Brownstone, hadden gelijk over de verwoesting en de mislukkingen van lockdowns.

We schrijven nu al bijna twee jaar over de verwoesting die zou voortkomen uit maatschappelijke lockdowns en schoolsluitingen. We hebben uitvoerig geschreven over de zinloosheid van maskers (referenties 1, 2, 3) en de opgelopen schade, vooral voor kinderen, maar werden belachelijk gemaakt en afgewezen door de media en de medische wereld. We rapporteerden over de catastrofale gevolgen van lockdowns voor kinderen, maar werden terechtgewezen en geannuleerd.

‘Lockdown krankzinnig’

Wij vonden het idee van een lockdown krankzinnig, en vonden dat we beter hadden kunnen kiezen voor een op leeftijdsrisico’s gebaseerde ‘gerichte’ beschermingsaanpak (The Great Barrington Declaration). Zorg eerst voor het goed beschermen van de kwetsbare risicogroepen in onze samenlevingen, en laat de rest van de gezonde mensen met een lager risico een grotendeels normaal leven leiden. Zonder inmenging van regeringen. Wij wezen op de noodzaak van extra vitamine D, lichaamsbeweging, controle van het lichaamsgewicht en het inzetten van vroegtijdige behandeling, maar werden bespot en afgedaan als ketters. We werden belachelijk gemaakt, belasterd en besmeurd, ondanks het bewijs van de exorbitante maatschappelijke kosten van lockdowns en de meer dan 400 studies en bewijsstukken die de mislukkingen en schade van lockdowns en schoolsluitingen aantonen.

Voor ons, sceptici en tegenstanders, was het moeilijk te begrijpen waarom regeringen, die in de eerste plaats tot taak hebben hun burgers te beschermen, zulke draconische en bestraffende maatregelen namen. Ondanks het overtuigende bewijs, dat al beschikbaar was één maand na het begin van de pandemie, dat het restrictieve beleid verkeerd gericht en zeer schadelijk was. Het veroorzaakte tastbare schade aan het menselijk welzijn op zoveel niveaus. Het kwam neer op krankzinnigheid wat regeringen hun bevolking

aandeden en had geen enkele wetenschappelijke basis.

Daarbij verloren wij onze burgerlijke vrijheden en essentiële rechten, allemaal gebaseerd op valse ‘wetenschap’ of erger nog, opinie, en deze uitholling van fundamentele vrijheden en democratie werd door regeringen voorgestaan.

Gewone ‘pandemie’

Deze ongrondwettelijke en ongekende beperkingen hebben een duizelingwekkende tol geëist van onze gezondheid en ons welzijn en waren ook gericht tegen de grondbeginselen van de democratie; vooral gezien het feit dat deze ‘pandemie’ wat betreft de totale impact op de samenleving niet anders was dan veel eerdere pandemieën.

Er was gewoon geen verdedigbare reden om deze pandemie anders te behandelen. De samenleving heeft tijdens de coronacrisis drie dingen verloren: 1) levens door het virus zelf, vooral onder de kwetsbare ouderen met een hoog risico, 2) verwoeste levens door het beleid van lockdown en sluiting van scholen als nevenschade, en 3) onze vrijheden en rechten.

Onze waardigheid en menselijkheid worden misbruikt wanneer regeringen onze rechten afnemen door middel van noodbevoegdheden. Wij moeten ons hiertegen verzetten in de rechtbank, op vreedzame, civiele en wettelijke wijze, maar wij moeten ons wel verzetten om onze rechten en vrijheden te herstellen.

Er was geen rechtvaardiging

Er was geen enkele reden om gezonde en jongere leden van de bevolking of leden in de werkende leeftijd op te sluiten, aan banden te leggen en schade toe te brengen.

Er was geen goede reden, geen gedegen wetenschap, geen rechtvaardiging om door te gaan met de onlogische lockdown-gekte en het schoolsluitingsbeleid dat veel meer kwaad dan goed heeft gedaan. Waarom hebben we ze verhard, toen we het falen van lockdowns zagen? Nooit in de geschiedenis van de mensheid hebben we dit gedaan en zulke openlijk onderdrukkende beperkingen toegepast zonder enige basis.

Een van de grondbeginselen van de volksgezondheid is dat mensen met een echte ziekte of die een groot risico lopen om een ziekte op te lopen in quarantaine worden geplaatst, niet mensen met een laag ziekterisico. Dit werd genegeerd door een beschamend groot aantal gezondheidsdeskundigen op wie onze politici vertrouwden voor advies.

Deze deskundigen leken academisch slordig en cognitief beperkt, niet in staat om de wetenschap te lezen of de duidelijke gegevens te begrijpen. Wij hadden een meer ‘doelgerichte’ (op de leeftijd en het risico van de bevolking afgestemde) aanpak moeten volgen bij de uitvoering van volksgezondheidsmaatregelen.

Gezonde mensen opsluiten

Optimaal zijn de sleutelelementen voor een moderne volksgezondheid: afzien van het veroorzaken van maatschappelijke ontwrichting (of hooguit zo min mogelijk) en ervoor zorgen dat de vrijheid gehandhaafd blijft bij het opduiken van ziekteverwekkers, terwijl tegelijkertijd de algemene gezondheid en het welzijn beschermd worden. We hebben dat allemaal niet gedaan. We sloten de gezonde mensen op en slaagden er niet in de kwetsbare risicogroepen te beschermen, terwijl we onze bevolking maatschappelijk

decimeerden en economieën vernietigden.

Welk geactualiseerd bewijs hebben we over het falen van lockdowns? Zweden heeft ons laten zien dat we gelijk hadden in onze strijd tegen de lockdown-gekken bij volksgezondheidsinstanties. Zweden heeft veel minder sterfgevallen per hoofd van de bevolking dan het grootste deel van Europa, zelfs toen het weigerde een streng lockdownbeleid te handhaven.

Als beleidsinstrument verwerpen

De laptop-, café latte-, Zoom-klasse van mensen stelden geen vragen over de schade en de sterfgevallen door lockdowns? Terwijl ze Uber-den en op afstand werkten? Terwijl ze hun honden uitlieten en wat leesachterstand inhaalden? Terwijl ze hun tuinen verzorgden? We roepen nu al twee jaar om opheldering, en nu we getuige zijn van de recente waanzin in Shanghai en Beijing, China, vragen we ons af: waarom? Waarom, als het bewijs uit Zweden onze grootste angsten bevestigt en onze profetische waarschuwingen ondersteunt?

Uit een literatuuronderzoek en meta-analyse van de gevolgen van lockdowns door Herby e.a. blijkt dat ‘lockdowns weinig tot geen effect hebben gehad op het sterftecijfer door COVID-19 . Meer specifiek blijkt uit stringency index studies dat lockdowns in Europa en de Verenigde Staten de COVID-19-sterfte gemiddeld slechts met 0,2% verminderden. Ook SIPO’s (Shelter In Place Orders) waren ondoeltreffend: zij verminderden de COVID-19-sterfte met gemiddeld slechts 2,9%. Specifieke NPI-studies (Non-Pharmaceutical Intervention) vinden ook geen breed bewijs voor merkbare effecten op de COVID-19-sterfte.

Zij meldden voorts dat de positieve gevolgen van lockdowns voor de volksgezondheid vrijwel nihil waren en dat zij waar zij werden toegepast, enorme economische en sociale kosten met zich hebben meegebracht. Bijgevolg is het lockdown-beleid slecht gefundeerd en moet het als beleidsinstrument bij een pandemie worden verworpen.

Zweden zat goed

Met name Zweden had het bijna bij het rechte eind en liet de wereld zien dat lockdowns absoluut geen levens redden, maar wel catastrofale pijn en sterfgevallen veroorzaakten. We hebben de afgelopen twee jaar nergens in de wereld bewijs gevonden dat een lockdown heeft gewerkt om de overdracht of het aantal sterfgevallen te beperken.

Zweden, dat in de beginfase van de pandemie door COVID-‘deskundigen’ en regeringen over de hele wereld werd belasterd en aangevallen omdat het geen verplichte lockdown had opgelegd, kende uiteindelijk minder doden per hoofd van de bevolking dan een groot deel van Europa. In 2020 en 2021 had het land een gemiddeld sterftecijfer van 56 per 100.000 – vergeleken met 109 in het VK, 111 in Spanje, 116 in Duitsland en 133 in Italië.

Er zijn bewijzen voor het feit dat lockdowns, thuisblijfplichten, maskers en schoolsluitingen rampzalig hebben gefaald in hun opzet om de overdracht te beperken of het aantal sterfgevallen te verminderen. Deze restrictieve beleidsmaatregelen waren zeer ondoeltreffend en verwoestende mislukkingen, die immense schade veroorzaakten, vooral voor de armere en kwetsbaren binnen de samenlevingen.

Bijna alle regeringen hebben geprobeerd verplichte maatregelen te nemen om het virus onder controle te krijgen, maar geen enkele regering heeft succes geboekt. Uit onderzoek blijkt dat maskerplichten, lockdowns, schoolsluitingen en vaccinatiemandaten geen waarneembaar effect hadden op het virusverloop. Het experiment behoort tot de ergste mislukkingen van de volksgezondheid en het overheidsbeleid in de geschiedenis.

Lockdowns werkten niet

Misschien heeft Bendavid dit het best gevat in een onderzoek dat baanbrekend was en meldde: ‘in het kader van deze analyse is er geen bewijs dat meer restrictieve niet-farmaceutische interventies, ofwel lockdowns, substantieel hebben bijgedragen aan het ombuigen van de curve van nieuwe gevallen in Engeland, Frankrijk, Duitsland, Iran, Italië, Nederland, Spanje, of de Verenigde Staten in het begin van 2020.’

De realiteit is dat we dit robuuste onderzoek niet nodig hadden om ons dit te vertellen. Chin en Ioannidis e.a. deden hetzelfde in hun bevindingen en meldden dat conclusies over effecten van NPI’s niet robuust zijn en zeer gevoelig voor modelspecificatie. Beweerde voordelen van lockdowns lijken schromelijk overdreven.

We weten dit al heel lang, maar de krankzinnige regeringen blijven doorgaan met hun lockdowns te verharden en uit te breiden, hun bevolking te straffen, zoals we nu in China zien, en ellende te veroorzaken voor de mensen, met gevolgen die waarschijnlijk nog tientallen jaren of langer zullen duren om te herstellen.

Nóóit meer lockdowns

Ondanks de vraag naar meer en het behoud van alle bevoegdheden, mogen wij nooit toestaan dat onze regeringen over dergelijke noodbevoegdheden beschikken. We mogen nóóit meer toestaan dat deze ‘lockdowners’ zoveel schade en dood veroorzaken door hun ondeugdelijke en speculatieve acties. We moeten ervoor zorgen dat we een behoorlijk gerechtelijk openbaar onderzoek hebben naar alle gezondheidsambtenaren en regeringspersonen wier beleid werd uitgevaardigd.

Auteur dr. Paul Alexander is epidemioloog en richt zich op klinische epidemiologie, evidence-based medicine, en onderzoeksmethodologie. Hij heeft een master in epidemiologie van de Universiteit van Toronto, en een mastergraad van de Universiteit van Oxford. Hij behaalde zijn doctoraat aan McMaster’s Department of Health Research Methods, Evidence, and Impact. Hij heeft enige achtergrondtraining in Bioterrorisme/Biowarfare van John’s Hopkins, Baltimore, Maryland. Paul is een voormalig WHO Consultant en Senior Adviseur van het US Department of HHS in 2020 over COVID-19.

Bron:Blckbx