Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de uithuisplaatsingen van kinderen van ouders in de toeslagenaffaire. BVNL vindt het een onvergeeflijke misdaad dat deze ouders van hun kinderen zijn beroofd. De overheid moet terug in haar hok.

Voor altijd gebroken
“Mijn maag draait zich hiervan om.” Wybren van Haga, zelf vader van vier kinderen, kan niet anders dan walgen van het afgrijselijke drama dat zich heeft voltrokken bij de gezinnen die door de Staat uit elkaar getrokken zijn, onder het mom van de toeslagenfraude die de ouders onterecht in de schoenen geschoven werd. Niemand heeft het recht een kind van zijn ouders te scheiden. Maar de almachtige Staat is meedogenloos en heeft de fundamenten van het leven van deze kinderen onder hun voeten vandaan getrokken, de ouders wanhopig en voor altijd gebroken achterlatend.

Weerzinwekkende praktijken
Het idee van je kind verliezen, is voor ouders de allergrootste nachtmerrie. Het idee dat het zomaar van je gestolen kan worden door de overheid, maakt het nog veel enger. Is het dan werkelijk zo dat wij in Nederland overgeleverd zijn aan de grillen en de willekeur van bewindvoerders en overheidsinstanties, die volstrekt rücksichtlos te werk gaan zonder enig mededogen, menselijkheid en respect? Keer op keer zien wij dat dat onze vrijheden en onze rechten worden geschonden en van ons worden afgepakt, met als excuus dat dat goed is voor het collectief. Met als resultaat dat mensen en de hele samenleving kapot worden gemaakt. Het zijn weerzinwekkende praktijken en het moet stoppen.

Op social media lezen we schrijnende berichten van ouders die niet weten waar hun kinderen zijn. Wanhopige moeders die hun kinderen al zo lang niet gezien hebben, dat zij niet meer weten hoe zij eruit zien. Die niet weten of hun kinderen misschien een andere naam hebben gekregen en of zij zich überhaupt nog herinneren wie hun echte moeder is. Maar in plaats van zich diep te schamen, probeert de overheid hun hulpkreten te verdoezelen. Jeugdzorg verbiedt deze moeders zich nog publiekelijk uit te laten over wat hen is aangedaan, foto’s te plaatsen, vragen te stellen. Het is een horrorfilm waar maar geen eind aan lijkt te komen. Om doodsbang van te worden.

Grote doofpot van de Staat
Als de Kamerleden Omtzigt, Leijten en Azarkan deze afgrijselijk naargeestige kant van de overheid niet hadden blootgelegd, waren wij dan ooit van deze wanstaltige misdaad op de hoogte gekomen? En wat wordt er op dit moment allemaal nog meer voor ons verborgen gehouden? Wat weten wij allemaal nog niet? Waarschijnlijk zou je het liever niet wíllen weten, want de kans is groot dat wat er uit de grote doofpot van de Staat komt, het daglicht absoluut niet kan verdragen. Maar de onderste steen moet boven. En deze ouders en kinderen moeten zo snel mogelijk met elkaar herenigd worden. Iedere dag langer zonder elkaar is er één te veel.

Ongekend onrecht? Het is veel meer dan dat. Het is ongekend misselijkmakend, ongekend schadelijk, ongekend misdadig, ongekend ongelooflijk. En toch is het waar. Was het maar een nachtmerrie. Maar als je dit hebt moeten meemaken, word je helaas nooit meer wakker.