Listen to this articleHugo,
Een bekende uitdrukking is dat macht corrumpeert, maar in mijn optiek is het eerder dat macht chanteert.
Een ‘snuifje’ – even een Jennie Lena coke grapje tussendoor – macht zorgt ervoor dat de ‘bezitter’ van deze macht letterlijk gechanteerd wordt door het gevoel ervan, en net als bijvoorbeeld cocaïne ook niet meer buiten deze trip kan.
Jij beste Hugo bent als een opstandige puber die middels een naaikitje van zijn moeder, zijn trouser monkey chirurgisch heeft vergroot van maatje baby-garnaal, tot monsterachtige stamper, en daardoor niet meer zonder de adoratie van de hongerige vrouwen kan, die zich hunkerend neerwerpen aan zijn in bloemschoenen gestoken voeten.
Het gaat jou inmiddels al lang niet meer om een wel of niet bewezen virus, de volksgezondheid van bijna 18 miljoen Nederlanders of het verdienmodel van jouw broodheer de farmaceutische industrie, het tot in het oneindige oprekken van de coronamaatregelen draait nog slechts om één ding……… het uitventen van het narcistische en megalomane karakter van Hugo de Grote.
Wie ooit in het zonlicht van de (in)ternationale bekendheid heeft mogen baden, zal met alles wat hij of zij – of het – in zich heeft ervoor zorgen dat dit zonlicht als een nimmer verzakende zonnebank de ietwat narcistische persoonlijkheid zal blijven beschijnen, zelfs al moet daar een heel volk voor gegijzeld/kapot gemaakt worden.
Ik begrijp dat het ietwat plezant aanvoelt in de schaamstreek als satanisch gedrocht lady GaGa jou persoonlijk benoemt in haar tweets, als zijnde één van haar little monsters, daal daarna nog maar eens naar het ‘aardse’ terug om bij de plaatselijke bakker in de rij aan te sluiten voor een halfje bruin en vier negerzoenen…….. ooooh nee foutje, dat is racistisch.
People in the spotlights – behalve uiteraard André Hazes jr, zijn moeder Rochel en het hele leger vloggers en wannabe oooh oooh Cherso-adepten – hebben vaak een lange weg vol ontberingen afgelegd, om te komen tot de toppen van hun kunnen…….. het zo fel begeerde plaatsje in de spotlights.
Maar jij Hugo, jij hebt niets gepresteerd om jezelf te laven aan de bron van ‘adoratie,’ jij bent simpelweg op deze positie neergekwakt nadat Bruno Bruins een schitterend staaltje method acting had opgevoerd.
Na jouw ‘promotie’ naar het utopische ideaal van iedere aankomende dictator, de corona-plandemie, heb jij – met dank aan Jan Dijkgraafs woordkeuze – clusterfuck op clusterfuck gestapeld, met misschien als meest ‘bewonderenswaardige’ hoogtepunt het kwijtraken van een ‘bonnetje’ van ruim 5 miljard, van ons belastinggeld ( eat your heart out Fred Teeven, you amateur).
Is er dan helemaal niets dat jij daadwerkelijk goed gedaan hebt tijdens deze opeenstapeling van clusterfucks beste Hugo? Ja zeker – verbeeld hierbij de stem van de hypotheker – in het theaterloze tijdperk genaamd de corona-plandemie heb jij met kompaan in het kwaad gladde Markje, er middels jullie persconferences persoonlijk voor gezorgd dat er af en toe nog een glimlach verscheen op onze toch wel verkrampte lippen.
Ik geef toe, het was niet van het gehalte van Duin of mr. Bean, maar jullie zouden Tommy Cooper toch a run for his money gegeven hebben.
Tekst: Michel Mulder
