‘De Grote Drie’ terug op het toneel

Gepubliceerd op LinkedIn op 10 februari 2022

Na een vruchteloos schrijven aan ministers en kabinet, richt ik me nu tot u en met name tot degenen die zo stil zijn en blijven.

Het is zo stil, u bent zo stil, u de grote zwijgende meerderheid. Kennissen, collega’s, buren, vrienden en zelfs een deel van mijn eigen familie. Het blijft zo stil dat het pijn doet aan mijn oren. Maakt u zich dan geen zorgen over schending van grondrechten, uitsluiting, discriminatie en censuur? Wat maakt dat u zich niet uitspreekt, mij geen vragen stelt, maar wel uw mond vol heeft van mensen die nu opstaan, zich verenigen en zich uitspreken? Ook ik ben één van hen, ik pak mijn rol op het strijdtoneel en ik zou me graag omringd zien door veel medespelers. Vooralsnog zijn veel rollen onvoldoende bezet. Heeft u misschien last van plankenkoorts nu u zich nog niet heeft gemeld?

Een deel van u heeft waarschijnlijk onlangs het manifest voor een Onverdeeld Open Nederland getekend, fantastisch, dat is al een eerste stap. Sommigen met naam en toenaam, andere anoniem. Na dit prachtige initiatief en inmiddels mooie resultaat blijft het naar mijn gevoel nog steeds te rustig. Wanneer volgt op deze try-out een generale repetitie?

De Latijnse betekenis van het woord minister is dienaar. Vraagt u zich ook af welk doel onze minister van VWS eigenlijk dient? Het niet direct volledig afschaffen van het CTB wanneer iedere logica ontbreekt en daarbij aangeven dat er hooguit wat versoepelingen komen, voldoet dat aan die betekenis van minister en worden daarmee onze belangen gediend?

Is dit het moment om het woord minister te vervangen door sinister? De Gezondheidsraad adviseert inmiddels geen booster voor de groep van 12 tot en met 17-jarigen en geeft ten antwoord dat zijn mandaat niet strekt tot eventuele vakantiegevolgen van dat advies. Is hier sprake van een farce majeure? Een kinderarts, die de naam van koffie draagt maar geen koffie met ons mee komt drinken op het plein, heeft blijkbaar wel een dergelijk mandaat wanneer hij stelt dat een booster voor diezelfde groep wel heel nuttig kan zijn om daardoor op vakantie te kunnen gaan. Een mandaat is een volmacht om voor iemand anders te mogen handelen, maar zonder de daarbij horende verantwoordelijkheid. Is het mandaat daarmee in verkeerde handen terechtgekomen en is het raar dat ik dit als een grote klucht aanschouw, nu de minister het ogenschijnlijk moeilijk vindt te kiezen tussen bescherming van gezondheid en reizen en zich niet uitspreekt?

De laatste weken heb ik bij herhaling moeten horen dat ik mij negatief en veroordelend uitlaat, ik werd zelfs liefdeloos genoemd. Wat vindt u, ben ik dan echt zo negatief wanneer ik me openlijk uitspreek voor een rechtvaardige samenleving, waar grondrechten grondrechten zouden moeten zijn en blijven en waar ik me niet monddood laat maken in een wereld waar inmiddels censuur de norm lijkt te zijn? Ben ik liefdeloos wanneer ik ervoor kies geen experimenteel vaccin te nemen en ook mijn kinderen hiertegen bescherm en hen op hun eigen immuunsysteem laat vertrouwen? Ben ik veroordelend wanneer ik vragen stel waar anderen zich stilhouden? Bent u soms bang voor verlies van decorum, is dat de reden dat u geen spotlight op u laat richten of bent u bescheiden en denkt u dat uw rol nergens toe bijdraagt?

Kent u ze nog De Grote Drie van het Nederlandse cabaret van na de Tweede Wereldoorlog? Ik moet vaak aan hen denken, die groten van weleer. Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. Prachtige liedjes werden door hen gemaakt; het leven, de mens en maatschappij werden bezongen, kritiek werd geuit, (politiek getinte) grapjes gemaakt en verbinding werd gelegd. Dat was in die tijd nog heel gewoon. Wat zouden zij nu denken en uitdragen als ze zouden kunnen zien hoe onze samenleving momenteel uit elkaar valt? Hoe zouden zij zich voelen over al die mensen die nood hebben aan muziek en andere vormen van kunst waarvan wij inmiddels zo een lange tijd verstoken zijn? Zouden zij ook zo bezorgd zijn over (het cultureel erfgoed) van Nederland en zouden zij nu opstaan om de cultuur niet verloren te laten gaan?

Ons land lijkt ziek, is dit de voorbode op een stille dood? De kracht van het woord en de kracht van het lied, het innerlijke weten dat niemand meer ziet. Het vrije woord stuit niet op een muur van verzet, immers het zou dan nog terugkaatsen en resoneren. Er is helemaal geen muur, slechts leegte, een groot gapend gat van holle frasen en doodse stiltes. Verkeerde akoestiek misschien? Onze tongen worden afgepakt of laten we beetje bij beetje onze stemmen, bijna geruisloos, afnemen en wanneer we ons uitspreken worden we benadeeld, worden wij met boegeroep onthaald en gevolgd door slechte recensies.

Die grote namen van toen, wat zou ik hen graag horen, al was het maar één keer. Zouden zij niet verbitterd zijn, schande spreken van de manier waarop mensen tegen elkaar worden opgezet daar waar zij zelf verbinding zochten middels diverse vormen van kunst? Trachtten zij niet juist mensen bij elkaar te brengen, hen steun en vreugde te bieden of soms een spiegel voor te houden? Zijn die spiegels van vroeger verworden tot de (uit)lachspiegels van het heden waarin alles op wordt opgeblazen of tot juist heel klein wordt gehouden? Aan wie spiegelt u zich eigenlijk?

Er is goed nieuws: het doek gaat vallen voor de leugens en onwaarheden zijn bezig van het schouwtoneel te verdwijnen. Er komt een comeback van ‘De Grote Drie’. Zij hebben zich verenigd en komen in een ander jasje terug op het toneel: de drie D’s van Doel, Durf en Doen. De D van doel, want wat is een pijl zonder schietschijf, wat is een schip zonder kompas, welk doel is voor ons als mensheid belangrijk? Wat is ons ware algemeen belang, ons zuivere doel? De D van durf om te blijven praten, u uit te spreken nu de vrijheid van meningsuiting zo in gevaar is. Staan mondkapjes niet als metafoor voor de spandoeken van de mondiale dood? En tot slot vooral ook de D van doen: kijk niet langer weg, wees niet langer stil, spreek u uit en kom tot actie. Blijft u liever figurant, ook dan bent u welkom en nodig om het stuk te dragen.

Ook voor u is een rol weggelegd, van dubbelrollen is op dit podium echter geen sprake meer. U zult uw handen vol hebben aan uw eigen rol. Er komt geen auditie, iedereen kan meedoen zonder ervaring en iedereen is welkom bij dit amateurtoneel, we zijn al met heel veel. Een tragedie wordt herschreven tot een komedie of blijspel tot in het eind der tijd. De regie nemen wij allen, we zijn verantwoordelijk met en voor elkaar. Het drama van de tirannie wordt verleden tijd en maakt plaats voor het theater van verbinding. We gaan van kleinkunst naar wereldtoneel. Speelt u mee en laat u zich leiden door de drie D’s?

Ga alstublieft staan, recht uw rug en kijk onbevangen het publiek in. Voor u het weet, bent ook u een stand-up comedian. Van een afgang zal nooit sprake zijn, iemand die zich kwetsbaar opstelt, is juist enorm sterk, u kunt niet uit uw rol vallen. Helaas geen popcorn in de pauze, voor uitrusten is geen tijd, het wordt een eenakter zonder eind. Er vindt een uitvoering plaats zonder een vast script waarbij u uw mening vrijuit kan geven en ook uw zegje mag doen, uw tekst wordt er nooit uitgeknipt. Wilt u niet op de voorgrond, pakt u dan de rol van souffleur. Wilt u niet in de schijnwerpers staan, meldt u als dan visagist en geef anderen wat kleur, zodat zij nog beter tot hun recht kunnen komen. Applaus hoeft u niet te verwachten, we spelen immers zonder publiek, het klapvee mag terug naar de wei. Mocht u graag willen zingen, protestzang is gewenst en nodig zo lang het maar fundamenteel gedragen wordt door de drie D’s van Doel, Durf en Doen.

Wanneer zal uw debuut plaatsvinden?

Met theatrale groet,

Leonieke van Lindert http://hethemelsinfuus.com/

Opiniestukken op de LNN Media website zijn het creatieve en intellectuele product van de opinieschrijvers. Hoewel dankbaar voor de bijdragen, aanvaardt LNN Media geen verantwoordelijkheid voor de inhoud van de opiniestukken