Naast corona is er een nieuwe ‘realiteit’ opgestaan genaamd kinderliefde.
Nu is dit geen kinderliefde in de vorm van de liefde van een ouder voor zijn kind, of die van grootouders voor hun kleinkinderen, nee dit is een uit Hollywood en de high society overgevlogen rage genaamd: geen geleuter neuk een kleuter.
Waar ons kleine kikkerlandje meestal wat achterloopt op de nieuwste hypes uit the joenaited steets, schijnen wij wat betreft deze rage koplopers in de verspreiding ervan, met als voorlopig hoogtepunt – u begrijpt: a practical joke – de oprichting van een nieuwe PPP (Politieke Pedo Partij) tenslotte is niets ranzigs onbespreekbaar in het Haagse.
Tegenwoordig wordt alles uit de kast gehaald – misschien een kansje voor een Torenbewoner – om het walgelijke, ziekelijke, verwerpelijke, smerige (u begrijpt waar ik heen wil) gedrag van deze nieuwe knuffelcriminelen te normaliseren, en tot de nieuwe standaard te maken.
Waar necrofilie toch nog net een stapje te ver blijkt, het blijft wat lastig dat gepor in die maden, lijkt het prakken van een sloophamer in een opening met de proporties van een spaarvarkengleufje geen probleem meer, en het bekende gezegde ‘de rode vlag hangt buiten’ zal vanaf nu een meer macaber karakter krijgen.
Ik beschrijf het misschien ietwat beeldend, en voor sommige mensen over een grens heen, maar zijn er überhaupt woorden te vinden om deze walgelijke praktijken te beschrijven?
Nou zit ik nooit om woorden verlegen, en bewandelt mijn – soms wat op hol geslagen – geest paden die een ander niet wenst te betreden, de rode loper die momenteel voor kinderneu…. (censuur) wordt uitgerold, gaat zelfs schrijver dezes vele, vele grenzen te ver.
Er wordt ons aangepraat dat wij tegenwoordig begrip en empathie moeten kunnen opbrengen voor deze kinderverkrachters – oooh nee, volgens o.a. Oprah is het geen verkrachting als het goed gebeurt – maar mag dat wel verwacht worden van een maatschappij waar de jeugd nog steeds de toekomst heeft?
Vreemd ‘fenomeen’ is dat geen geleuter bezwanger een kleuter – vandaar misschien ook de verruiming van de abortusnormen – meestal een ‘gezelschapsspel is in de hoogste kringen, zeg maar the rich man’s Monopoly.
Ligt dit aan het algehele gebrek aan normen en waarden wat zich vaak in deze kringen openbaart?
Is het een uiting van het feit dat met geld alles te koop is, of ligt dit slechts aan het feit dat het ‘ons kent ons’ netwerk ze vrijwaart voor vervolging? (Lees je mee Joris?)
Je hoeft niet over een moreel kompas te beschikken om te weten dat – opgedrongen – seks met minderjarige kinderen een walgelijk fenomeen is, het simpele feit dat zelfs de meest geharde criminelen, massamoordenaars en psychopaten zich hiervan openlijk distantiëren, zou ‘waarschuwing’ genoeg moeten zijn.
Ik ga dus niet mee in het steeds openlijker pleidooi voor de onbegrepen gevoelens van pedofielen, waar ze – boehoe – nergens mee terecht kunnen, in een maatschappij die hun gevoelens van liefde kwalificeert als een ‘genetische afwijking.’
Wij moeten begrip opbrengen voor de child-lovers, omdat de kuisheidsgordel van openlijke minachting waarin zij zich bevinden, geen recht doet aan de oprechtheid van hun gevoelens, die zij als legitiem en in hun ogen grondwettelijk ervaren.
Zullen we dan gelijk maar de hele freakshow legaliseren en de psycho op de hoek, die graag mensen fileert om ze daarna als een nieuw aangeschafte winterjas te dragen, uitroepen tot de dorpsheld vanwege zijn ‘ietwat afwijkende liefde’ voor zijn medemens?
Ik voorzie nog wel wat mogelijkheden tot oprichting van de partij voor de:
# kannibalen
# necrofielen
Tenslotte draait dat ook allemaal om de ‘liefde’ voor de medemens, hetzij in verregaande staat van ontbinding hetzij in een pannetje.
#savethechildren
Tekst: Michel Mulder
