In de afgelopen drie jaar is veel onthuld over de werkelijke conditie van de menselijke samenleving. Een samenleving die vervallen is in vreugdeloos nihilisme en die in leegte smacht naar aangereikte zingeving en daarmee een eenvoudige prooi vormt voor malafisten (malafide leugenaars) die mikken op het mobiliseren en exploiteren van grote groepen onbetaalde huurlingen, wier verlangde vergoeding uit niets meer bestaat dan een aai over de bol van de baas om daarmee de geruststellende goedkeuring te verkrijgen van lotgenoten, zodat een staat van tevreden onwetendheid het knagende gevoel van abstract onbehagen kan verdrukken, totdat het falsisme (de aanbidding van alles dat onecht is) het besef van werkelijkheid uiteindelijk volledig verdringt en iedere vorm van waarheid als misdaad beschouwd wordt.
In de falsistische samenleving zijn de enigen die zich nog vrouw mogen noemen, degenen die voorheen man waren. Mensen die bezwaar maken tegen derde-rijkachtige verschijnselen zoals censuur, vrijheidsberoving, rechteloosheid, systematische discriminatie en tirannie, zijn fascisten. Wie bezorgd is over de genocidale injecties die ten onrechte verkocht worden als vaccin, is een bedreiging voor de volksgezondheid. Onder het falsisme betekent pro-natuur anti-mens, en is zelfminachting de hoogst haalbare graad van deugdzaamheid. Onder het falsisme is alles dat geloofd wordt, onwaar.
De wil om bezit te nemen over een zo groot mogelijk deel van de mensheid is zo oud als die mensheid zelf, maar er schuilt een onoverkomelijke contradictie in. Het is een veroveringsstrategie die, om te kunnen slagen, eerst de waarde van de buit moet vernietigen. Eenmaal gedegradeerd tot een eenvormige levensmassa zijn mensen pas te onderwerpen, maar heeft het veroverde bezit niets meer te bieden en is het waardeloos geworden. Het menselijk creërend vermogen dat alleen kan floreren als het daarvoor de vrije ruimte krijgt, en dat de beoogde buit zijn aantrekkelijkheid gaf, is door de veroveraar vernietigd om er bezit over te kunnen nemen. Wat resteert is vrijwel onbruikbaar en wordt gezien als last. Tirannieën eindigen daarom meestal in genocide.
Wie zijn eigenwaarde niet kent, heeft geen motief om het in bescherming te nemen en zal het dus gemakkelijk afgeven. Het kerndoel van het falsisme is daarom het vervangen van besef van eigenwaarde door toegekende gratificatie. De verleidingscampagne had daarom “gemak” en “veiligheid” in de aanbieding, en de enige prijs die daarvoor betaald diende te worden was de ziel die als hoeder van het universele levensprincipe verruild werd voor tijdelijke preferenties. Wie zijn menszijn gewillig laat afnemen, wordt geprezen als deugdzaam. En wie bereid is het levensprincipe te verruilen voor aangeprezen voordelen, zal uiteindelijk beide verliezen.
Waarheidsverkrachting is de essentie van het falsisme. Het is een autodestructieve contra-ideologie gericht op een neogenocide die de holocaust doet verbleken. Ditmaal is het exterminisme (uitroeiingsdrang) niet gericht op een beperkte groep maar is het non-discriminatoir en aselectief, en kan daarom, bij gebrek aan een bestaande term, maar beter wholocaust genoemd worden. Het falsisme als agressieve variant van het nihilisme richt zich op vernietiging van de schepping en is daarom anti-existentieel (vijandig tegen het menselijk bestaan) en antisacraal (ontheiligend, oftewel satanisch). De pathocraten (mentaal gestoorde leiders) die er de dienst uitmaken, lijden in hun geestesziekte aan een dusdanige godswaan dat ze menen de wereld te kunnen herscheppen naar hun evenbeeld – een geesteszieke wereld waarin de goddelijke waarheid niet langer een rol speelt, en waarin het menselijk leven gedegradeerd is tot een utilitair productiemiddel. Zoals vee.
Vele malen eerder is de mensheid geconfronteerd met het monster van dit kwaad, maar nooit eerder op wereldomvattende schaal, en iedere poging dit verschijnsel te omschrijven met bestaande termen mist daarom het doel. Begrippen als slavernij, fascisme en communisme die veelal gebruikt worden, verwijzen allemaal naar het verleden, waardoor de aandacht van het heden wordt afgeleid. Voor wat de falsisten voor ons in petto hebben, bestaat nog geen vocabulaire, en is daarom onbeschrijfelijk. Het vereist nieuwe taal. Nieuwe woorden als vervoermiddel van nieuwe inzichten. Inzichten die het herstel van waarheidsbesef mogelijk maken. Want waarheidsbesef (bewustzijn) is het enige werkzame middel tegen het falsisme.
(Dit artikel is eerder verschenen in De Andere Krant)
Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief
Blijf betrokken, blijf wakker, volg LNN!
Disclaimer: Opiniestukken geven niet persé de mening weer van de LNN-redactie. Wij bieden een platform om de vrijheid van meningsuiting in het publieke debat te ondersteunen.
