In het nastreven van de dictatuur der Nederlanden, heeft niet alleen covid een promotie gemaakt naar de A-lijst der gevreesde ziekten, ook het waardeoordeel van het begrip besmettingen, is met goudomrande pennenstreken bijgeschreven in het grote handleiding boek der dictatoriale trucjes.
Alles draait bij deze covid-plandemie nog maar om één ding, de geregistreerde besmettingen via vals positieve pcr testen, en waar covid en besmettingen dus een promotie kregen, was er bij de dodelijkheid van dit biervirus spraken van een opzienbarende degradatie. Een degradatie van overlijdens, via ic-opnames, naar uiteindelijk vals positieve besmettingen……. het is alsof ebola degradeerde van een je-ledenmaten-uitkotsende-dood tot wat vaag gerommel in de buikstreek.
Wij worden langzaam weer gemarineerd tot gare stooflapjes die de volgende lockdown zonder slag of stoot accepteren, stooflapjes bovendien die geen enkel vraagteken zetten bij het desastreuze handelen van een overduidelijk verdwaalde (R)overheid, maar die het falen der openstelling slechts aan het eigen gedrag wijten.
But who gives a fuck about al die besmettingen, als ze eruit zien als Karin Driedijk die zéér vrolijk, en op het oog blakend van gezondheid voor het journaal staat te vertellen dat zij toch mooi nog even een mooi festival heeft kunnen meepakken, en dat zij is uit geweest, voordat zij weer tot de statistieken van de ‘gevreesde’ besmettingen ging horen.
De besmettingen waardoor wij dus straks weer in een lockdown geflikkerd worden, en waarop dit hele asociale beleid is gebaseerd, zien er in real life, en ontdaan van de schrikmodellen, dus uit als volkomen gezonde en vrolijke studenten, die bovendien – in tegenstelling tot clown Hugo – al het besef hebben om te zeggen dat dit virus ‘er misschien wel een beetje bij hoort’……… precies zoals de jaarlijkse griep.
De hele wereld wordt meer en meer gegijzeld door de ‘aanwezigheid’ van een griepvirus in een groot deel der wereldbevolking, een griepvirus waarmee – zoals blijkt bij vrolijke Karin – voor meer dan 98% van de wereldbevolking prima te leven valt, maar dat besef mag uiteraard niet doordringen tot de slapende massa omdat dit zand strooit in de raderen van de money-making-machine genaamd big pharma.
Het ‘beleid’ van onze (R)overheid is als het bestuur van een wandelclub die het hele bos tot verboden gebied verklaart, nadat wandelaars zijn blootgesteld aan brandnetels, en voor ‘a brief moment’ de nadelige gevolgen van deze ontmoeting aan den lijve moeten ondervinden.
Ja er zijn helaas veel mensen overleden tijdens de covid-plandemie, maar was dit in alle gevallen expliciet AAN covid? Nee, alle cijfers en onderzoeken – voor zover die niet weg gecensureerd zijn – wijzen op het tegendeel.
De meeste mensen overleden tijdens de covid-plandemie aan meerdere onderliggende ziekten, waarbij covid – net als de jaarlijkse griep – net de druppel was die de emmer der sterfelijkheid liet overlopen.
Wij zullen moeten gaan leven met het besef dat covid het zoveelste virus is dat op een Sinterklaas-achtige wijze eenmaal per jaar langs komt om ons te verrassen, en dat dat verrassingsbezoek gepaard gaat met onvermijdelijke overlijdens van mensen waarvan het overgrote deel, ook zonder dit verrassingsbezoek komt te overlijden.
Het gezicht van de – door Hugo aangejaagde – besmettingen zijn dus niet de opgepompte statistieken waarin men spreekt van hel en verdoemenis, het gezicht van de besmettingen zijn kerngezonde personen als Karin Driedijk, die in tegenstelling tot de oorspronkelijk naar adem happende en volkomen gesloopte patiënten, vrolijk en vol levensvreugde de camera in staren. Een boodschap die ons één ding leert, met covid valt in ruim 98% van de gevallen uitstekend te leven.
Tekst: Michel Mulder
