Door Dennis Spaanstra
Het is niet vaak dat ik bericht over ‘negatieve dingen’. Want ik geloof namelijk in een fenomeen dat gaat als volgt: ‘alles wat je aandacht geeft, dat groeit’. Maar soms is het ook handig elkaar van opgedane kennis te informeren. Elkaar even te attenderen op ‘hobbels, gaten, of kuilen in de weg’.
Zo is er het afgelopen jaar zoiets geweest als ‘controlled opposition’.
En het moge duidelijk zijn. Het is zeldzaam geweest, dat ik mijn aandacht erop heb gericht. Heb ik het dan nooit geconstateerd? Zeer zeker wel. Vele malen zag ik zaken die opzettelijk in de vernieling gebracht werden, voor ons. Maar dat hoorde erbij. In een wereld waar een minderheid met overvloed aan middelen en geld een meerderheid tracht te onderdrukken, krijg je dát er nu eenmaal gratis bij. Of je het nou leuk vindt of niet. Het zijn tenslotte zíj, die onbeperkte middelen en mensen hebben, die ze ook kunnen inzetten. Ik realiseerde me al snel dat dit er bij hoorde. Hoe jammer ik het ook vond, dit is onderdeel van het ‘spel’ dat gespeeld wordt.
Pas veel recenter realiseerde ik mij ineens dat er een veel kwalijker fenomeen op loer ligt:
‘Un-controlled position’.
Wanneer je goed oplet dan lees je precies het omgekeerde van ‘controlled opposition’. Is het effect dan ook omgekeerd? Nee dat is nu precies de reden dat ik dit stuk schrijf. Het effect is hetzelfde als ‘controlled opposition’ maar dan nóg iets sterker. Want dáár waar we bij de ‘controlled’ variant nog kunnen spreken van een techniek die opzettelijk tegen ons wordt ingezet, is het bij de ‘un-controlled’ variant zo, dat de bedoelingen een soort van ‘vóór’ ons zijn. Degene die zo functioneert, lijkt een ogenschijnlijk ‘aan onze kant’ te staan. Maar schijn bedriegt. Meestal staat de ‘uncontrolled position mens’ aan de kant van…zichzelf.
De ‘un-controlled position persoon’, bedoelt alles altijd heel goed. Daar ligt het niet aan. Maar het verschil is een gehoopte uitkomst van ‘eeuwige eer en glorie’, vooral voor zichzelf. Ik pleeg dat al een tijdje ‘standbeelden- en straatnamen-gedrag’ te noemen. Degene die dit gedrag vertoont, fantaseert des avonds in zijn of haar bedje een zaal of stadion vol ‘staande ovatie-publiek’ en een toekomst waarin wij allen gered zijn door precies deze persoon. Waarna deze persoon alle eer en glorie en (als leuke bijkomstigheid) een zak met centjes op zichzelf toegeworpen ziet worden. Gevolgd door een onthulling van een straatnaam, of een standbeeld natuurlijk.
Zonder gekheid even nu.
Er zijn vele boeken geschreven over dit fenomeen. De meest toepasselijke heb ik ook: ‘De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen’.
Waarom schrijf ik dit stuk? Omdat ik mij ineens realiseerde dat ‘un-controlled position’ vele malen gevaarlijker is dan zijn tegenhanger ‘controlled opposition’. Nee deze variant wordt niet toegepast door iemand die heimelijk in ons midden wordt gebracht. Dit is veelal een persoon ‘uit ons midden’. Iemand die vaak charismatisch is, die het intrinsiek goed bedoelt. Een ‘weldoener’. Een ‘goed-doener’. Maar meestal is deze persoon, behalve charismatisch, gespeend van elke vorm van tactisch inzicht. Inzicht dat in ons voordeel zou kunnen werken. Integendeel, deze persoon is meestal op zoek naar ‘korte termijn-succes’. Waar een juiste tactische keus op korte termijn op weinig applaus zou kunnen rekenen, kiest deze persoon veelal juist wél voor de schadelijke ‘applaus route’.
Er was een tijdperk dat ik deze persoon ook ging verdenken van ‘controlled opposition-achtige motieven’. Maar inmiddels heb ik door dat de werkelijkheid vele malen minder tot de verbeelding spreekt.
Wie dan?
Nee ik ga geen namen noemen. Want dat is precies het lastige van dit controversiële tijdperk. We weten het ook niet. Althans niet zeker. Daarom schrijf ik deze theorie of ‘inzicht’ gewoon op. Als kennis. Het inzicht zal ons wat milder kunnen stemmen, ten opzichte van dit soort mensen. Want deze mensen hopen slechts op een beetje applaus of een beetje snel geld. Vaak uit onzekerheid. En daarnaast natuurlijk ook op een goede uitkomst voor ons allen. Dát dan weer wel. Dat is niet per se ‘slecht’. Het effect van hun daden daarentegen helaas vaak wel.
Noem ze ‘onhandig’.
Laten we ons daarom blijven focussen op de goede zaken, maar ons ook steeds bewust blijven van de ‘onhandige’ zaken – deze niet altijd als ‘hogere wiskunde’ bestempelen. Niet te argwanend worden, ook. Het grappige is, dat alles vaak veel simpeler is dan het lijkt. En verklaarbaarder.
Want: ‘De weg naar het paradijs is óók geplaveid met goede bedoelingen’.
