Geachte Han Pekel lookalike,
In jouw streven om de Nederlandse democratie te voorzien van wat Noord-Koreaanse tintjes deed jij voor mij een volkomen belachelijke uitspraak.
Nou bedien jij je wel vaker van dit soort belachelijkheden, maar dit was voor mij toch net een “Hugo de Jongetje” oftewel een stap te ver.
In een stuk in de Televaag, over de Stalinistische introductie van coronatoegangsbewijzen op o.a. de werkvloer doe jij de uitspraak: (quote) “een principe is alleen iets waard, als het je ook iets kost,” daarmee bedoelend dat het principe om je niet te laten vaccineren, ten koste moet gaan van je vrijheid.
Mag ik dat, als principieel persoon, een héél, maar dan ook heeeeel erg raar standpunt vinden herr Bruls?
Ik leef volgens bepaalde principes, zoals dat ik niet zal stelen, dat ik niemand geweld zal aandoen, dat ik goed ben voor dieren en dat ik achter mijn woorden en daden sta, maar volgens jou mag ik deze – naar mijn idee moreel verheven – principes dus alleen hebben als deze mij wat kosten?
Hoe zou je dit dan voor je zien herr Bruls, in het licht van jouw opmerking dat principes alleen waarde hebben als deze je iets kosten?
▪︎ wat is de kostprijs voor het niet willen stelen Hubert, een weekje op water en brood?
▪︎ hoeveel moet ik ‘aftikken’ voor het feit dat ik geen geweld wens te gebruiken, een maandje dwangarbeid?
▪︎ hoe hoog staat de kostprijs van dierenliefde, een jaartje Siberische goelag?
▪︎ wat is de AEX-index voor het staan achter je woorden en daden, definitieve verbanning naar het geopperde ongevaccineerden-eiland van Ab Osterhaus?
Kijk herr Bruls, dat in de politiek mensen met principes zo ongeveer het equivalent van de speld in de hooiberg zijn geworden moge duidelijk zijn, maar bij mensen met fatsoen en geweten komen principes gewoon kosteloos vanuit een opvoeding, menselijke waarden en een groot gevoel van rechtvaardigheid.
Jouw opmerking kan daarom geschaard worden in het rijtje van de frikandel van Hugo, het ‘gewoon je bek houden’ van führer Rutte en het ‘wie zijn die mensen’ van Sigrid Kaag, stuitende opmerkingen van leeghoofdige politici die in hun grootheidswaanzin niet het besef hebben dat zij de moderne definitie van de dorpsidioot een gezicht geven.
Geïnspireerd door: Telegraaf
