EEN VOORSTELRONDJE

‘Geachte’ demissionaire minister van volksgezondheid,

Omdat u wederom dreigende en opruiende taal heeft geuit t.a.v. van mensen die de baas willen blijven over het eigen lichaam, en u daarbij expliciet benoemde dat u weet wie ‘ze’ zijn – kan het minachtender – en op welke postcodes ze wonen, en daarbij tevens benoemt dat u ook weet wat onze beweegredenen zijn om te bedanken voor een experimenteel ‘vaccin,’ dacht ik…….. laat ik het dan ook maar persoonlijk maken.

Ten eerste verbaast het mij dat u aangeeft dat u weet wat mijn beweegreden is om te bedanken voor de spuit, want hebben wij ooit face to face met elkaar aan de koffie gezeten?

Uw bewering impliceert direct een grootschalige schending van onze privacy want overduidelijk hebben uw ordehandhavers een dagtaak aan het meekijken op onze social media, meekijken in onze telefoons en misschien zelfs wel afluisteren van onze telefoons, want hoe kunt u anders zo stellig beweren dat u weet wat onze beweegredenen zijn? (#kijkenjullieevenmeeparlement)

Dat in de jacht op de ongeprikten – vergelijkbaar met de jacht op een andere bevolkingsgroep waar van uw politiek correcte parlement niet mee vergeleken mag worden – zo ongeveer elke rechtsschending geoorloofd is, dat moge inmiddels duidelijk zijn gezien ook het stemgedrag van de ‘controlerende’ macht, de Eerste en Tweede Kamer.

Omdat u er echter – naar mijn mening – steeds meer als een levende versie van Beetlejuice uit gaat zien – liegen en bedriegen doet geen enkel mens goed, behalve uiteraard mr. ‘Daar heb ik geen actieve herinnering aan’ – en ik absoluut de rotste niet ben dacht ik: kom ik maak het Hugo wat makkelijker.

Beste Hugo, ik ben dus Michel, één van die door jou zo gehate en verafschuwde teringlijers die maar niet wil meewerken aan dat prikbeleid, omdat mijn waarneming verder gaat dan de opgelegde en indoctrinerende overheidspropaganda.

Volgens jou moet ik een, nog lang niet uitgetest experimenteel goedje (zie onderstaande foto) in mijn lijf laten spuiten tegen een virus met een mortaliteit vergelijkbaar met een stevige griep, maar vooral omdat ik het voor mijn medemens moet doen.

Laten we voor de gein dan eens het begrip ‘medemens’ onder de loep nemen, want wie zijn dan die medemensen waar ik belangeloos mijn gezondheid voor op het spel moet zetten, om – zogenaamd – hun gezondheid te beschermen?

▪︎ is het misschien die puisantrijke Quote500 miljonair die zich mijn werkgever wenste te noemen, totdat ik hem toch wel vriendelijk verzocht een wettelijk verplichte OR in zijn bedrijf te installeren, wat mij na 28 jaar dienstverband op ontslag kwam te staan?

▪︎ is het misschien de ex-compagnon van mijn overleden vader die in een tijd dat mijn broertje ernstig ziek was en kwam te overlijden, het personeel dusdanig had ingepalmd dat hij mijn vader zijn eigen bedrijf uit kon werken?

▪︎ is het misschien de behandelend oncoloog van mijn vader geweest die gedurende zijn gehele ziekte geen één keer heeft geluisterd naar wat wij, en mijn vader te vertellen hadden, die ons constant voorhield dat mijn vader nog niet zou komen te overlijden omdat hij een langzaam groeiende tumor had, en die toen ineens vanuit het niets aankondigde de tumor is enorm toegenomen, wij kunnen niets meer voor u doen en zijn klaar. Daar is de uitgang u mag naar huis?

▪︎ of zijn het misschien al mijn ex-collega’s voor wie ik mijn nek uitgestoken heb, die in woord bezwoeren dat ze achter mij stonden, maar die puntje bij paaltje allemaal hun mond hielden en mij alleen voor de rechter lieten staan?

▪︎ of is het misschien wel die onbekende die ’s morgens om 6 uur al luid toeterend en scheldend achter mij staat, omdat ik naar zijn zin niet snel genoeg optrek bij het stoplicht?

▪︎ of zijn het misschien toch al die lieve medemensen die bij het eerste teken van schaarste alle schappen van de supermarkt leegroven, omdat de ‘ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke’ mentaliteit dan wel geoorloofd is?

▪︎ of, dat kan uiteraard ook, zijn het al die lieverds die mij, en velen met mij, demoniseren, bedreigen soms zelfs met de dood, beschimpen en op dagelijkse basis verrotschelden voor mijn, door verstand ingegeven, keuze t.a.v. mijn eigen gezondheid

Zeg het maar beste Hugo, wie van deze medemensen zijn het waar jij op doelt, die ondanks hun verraad aan mij en/of mijn familie, of hun openlijke vijandigheid t.a.v. mijn vrije keuze, die mijn overgave verdienen om ze een gevoel van schijnveiligheid te bezorgen, waardoor zij weer op hun jaarlijkse vakanties kunnen, of naar hun zo gemiste concertjes?

Ik ben opgevoed met het menselijke besef dat ik er moet zijn voor personen die zelf niet de gave of kracht hebben om zich te verdedigen of te uiten, een gegeven waar ik altijd naar geleefd heb.

Mijn steun aan eenieder die dat nodig had, of heeft, heeft mij echter enkel messen in mijn rug opgeleverd, en mij zelfs een groot deel van mijn gezondheid gekost, maar nu moet ik wel voor dit merendeel backstabbing pieces of shit, mijn laatste restje gezondheid ook nog inleveren, zodat zij verder kunnen gaan op hun levensweg genaamd egoïsme?

Nou voor één keer in mijn leven zal ik mij dan een keer egoïstisch opstellen: fuck you all, i owe you nothing.