Listen to this articleIk denk dat Hannie Schaft, beter bekend als ‘Het meisje met het rode haar’, en al die andere verzetshelden uit de Tweede Wereldoorlog, die hun strijd moesten bekopen met hun eigen leven, zich om zouden draaien in hun graf als ze zouden zien wat er momenteel in Nederland gebeurt. Volgens mij zouden ze dan, stuk voor stuk, denken: “Heb ik mezelf dáár voor opgeofferd?!”
Ik zie nu alweer de reacties van mensen, onder dit schrijven, voor me die het walgelijk vinden dat ik een vergelijking trek tussen onze huidige maatschappelijke omstandigheden en de situatie in de Tweede Wereldoorlog. Maar tóch doe ik dat en ik neem die reacties op de koop toe. Ik heb wat dat betreft al een generale repetitie gehad toen ik 7 december jl. een kort stukje plaatste met daarbij een foto van een grootse Nazi-bijeenkomst. Ik citeer mijn tekst van toen:
“DOODENG En wat waren we de afgelopen vijfenzeventig jaar verbaasd over het feit dat een charismatisch mannetje met een lelijke snor zowat het complete volk van Europa’s grootste land achter zich wist te scharen……. Het heeft minder dan zes maanden geduurd om ‘vrije’ mensen te brainwashen, zodat ze zijn gaan geloven dat naar het werk gaan, naar de kerk gaan, plezier hebben, je familie en vrienden bezoeken, en je eigen gezicht in het openbaar tonen, allemaal egoïstische daden zijn – die mensen letterlijk zullen doden…….”
Ik kreeg toen ‘zeer opbouwende’ kritieken in de vorm van: “Nazi foto neerzetten is het werk van een ziek iemand. Wat een idioot!” en “Schandalige, polariserende, opruiende maar bovenal domme vergelijkingen worden hier gemaakt!” Tegen dit soort mensen zeg ik: “Kom maar op! Ik lig er niet wakker van en ik schrijf mijn stukken óók voor jullie.”
Het ‘mainstream media clubje’ durfde hier beduidend kritischer door te vragen dan wanneer ze bij de persconferenties van Rutte en De Jonge aanwezig zijn. Ook Jeroen maakte duidelijk dat Willem en hij het niet voor zichzelf doen, maar voor de hele natie en hij zei niet te begrijpen dat de aanwezige journalisten het blijkbaar normaal vinden dat we in één jaar tijd zo goed als al onze grondrechten kwijtgeraakt zijn. En die gedachte deel ik met hem en naar aanleiding van die opmerking schrijf ik dit stuk.
Ik ga terug naar Hannie, een dapper meisje uit Haarlem, die niet kon en wilde accepteren dat een vreemde mogendheid Nederland bezette en daarbij de meest krankzinnige maatregelen invoerde ten koste van duizenden, en nog eens duizenden (!), levens. Zij behoorde tot het dappere deelTJE van ons land dat zich ertegen verzette. Ik schrijf expres ‘deelTJE’, want we willen met z’n allen vooral denken aan de verzetshelden van die tijd zoals Hannie Schaft en Erik Hazelhoff Roelfzema, beter bekend als ‘Soldaat van Oranje’. Maar zij behoorden tot een zeer kleine groep, want het gros van Nederland deed braaf wat de Duitsers ons oplegden. De Nederlanders werkten, ten opzichte van de andere bezette landen, relatief het beste mee in het aangeven van de Joden. En gedurende de oorlog telde ons land zo’n honderdduizend NSB’ers en zo’n vijfentwintigduizend Nederlandse jonge mannen dienden zich vrijwillig aan bij de beruchte SS. Bedenk daarbij dat ons land toen zo’n negen miljoen inwoners had én dat het gros van Nederland zich uitermate neutraal gedroeg. Pas in de laatste acht maanden (…) groeide het aantal verzetsstrijders tot zo’n vijfenveertigduizend mensen; ongeveer een half procent van de toenmalige totale Nederlandse bevolking. Dat betekent dus dat dit aantal van 1940 tot en met 1944 qua percentage nog eens beduidend lager was dan die halve procent (!). Het tragische bij Hannie Schaft is, dat ze op 17 april 1945 door de Duitsers in de duinen bij Bloemendaal werd gefusilleerd; achttien dagen voordat heel Nederland werd bevrijd.
En hoewel we de afgelopen vijfenzeventig jaar met z’n allen zeiden “Dit nooit meer!” en we elk jaar op 4 mei onze doden herdenken, zijn we qua mentaliteit geen steek veranderd! Want we worden wéér bezet door een vreemde mogendheid, namelijk de Elite of Illuminatie, die achter de schermen onze politici, en de politici wereldwijd, beïnvloedt met hun weerzinwekkende vrijheid berovende programma. En wéér ziet een groot deel van onze natie het niet en doet braaf mee met alle opgelegde maatregelen. En het gaat wéér om minder dan een half procent van ons land dat het inziet en zich ertegen verzet. Het overgrote deel van onze bevolking houdt zich, net als in de Tweede Wereldoorlog, vooral bezig met de dagelijkse beslommeringen en denkt niet verder na over de consequenties van alles wat er over ons heen komt.
Ik zie sinds een jaar hetzelfde gebeuren in ons ‘vrije’ Nederland en de rest van de Westerse wereld. En voor mijn gevoel sta ik erbij en kijk ik ernaar. Ik schrijf bijna dagelijks waarschuwende artikelen, maar voel me ten diepste een roepende in de woestijn. Ik behoor tot die (nog geen!) halve procent in Nederland dat wanhopig naar de andere negenennegentig en halve procent schreeuwt, roept, gebaart en zelfs fluistert: “Zien jullie het nu écht niet?!”
Hoe kun je het als normaal beschouwen dat steeds meer landen, met (notabene!) Israël voorop, een vaccinatiepaspoort instellen, zodat het níet hebben van dat paspoort werkt als een soort moderne omgekeerde Jodenster, waardoor mensen her en der de toegang geweigerd wordt?
Blijkbaar kan dit allemaal, omdat de leugen regeert en de propagandamachines van de overheden wereldwijd zo goed werken, dat ruim negentig procent van de wereldbevolking gelooft dat we met een killervirus te maken hebben en dat de enige uitweg het ‘verlossende’ vaccin is.
[…] LEES HIER VERDER: Bron: LNNMedia.nl […]