Wie trekt er achter de schermen nu eigenlijk aan de touwtjes bij ‘ons’ Openbaar Ministerie?
De moord op Carlo Heuvelman op Mallorca geeft hier één simpel, maar zeer onthutsend antwoord op: geld.
Laten we eerst eens kijken naar de laffe daad, na de misselijkmakende laffe daad, de vlucht met de staart tussen de benen naar het zo veilige – lees: gerechtelijk corrupte – Nederland.
Wie van ons krijgt het voor elkaar, zeker in deze waanzinnige coronatijd, om 12 personen per direct in een vliegtuig te krijgen voor een – letterlijk – vlucht naar het land van milk and honey? (lees: papa’s centjes).
Ik niet, u niet en zeker stratenmaker Piet niet, die na een jaar stenen leggen geniet van zijn cerveza en broodje van Jootje.
Het is zoals ze zo vaak op tv zeggen tijdens de aankondiging van een film: deze vlucht is mede mogelijk gemaakt door het geld van pa.
De mogelijkheid om ongepland 12 man aan boord van een vliegtuig te krijgen is ingegeven door een mechanisme dat gewend is de zaken voor elkaar te krijgen, en wat slechts voorkomt in de kringen waar men platina creditcards spaart als ware het Albert Heijn zegels.
Wat doe je als ouder als je zoontje in paniek opbelt en verkondigt dat hij als de sodemieter met zijn kopschopbuddies het zo gezellige Mallorca moet verlaten? Dan zet jij de raderen aan het werk om ervoor te zorgen dat mommies dearest uit handen blijft van die ooooh zo stoute Guardia civil, om daarna in de watten gelegd te worden door hun Nederlandse evenknie de pamperbrigade.
Het feit dat, in deze tijd van overexposure door immer aanwezige camera’s, er – bij mijn weten – nog niets bekend is over de identiteit van de daders, geeft aan dat er serieus geld achter deze zaak zit, geld dat het mogelijk heeft gemaakt dat ons Openbaar Ministerie binnen no-time een switch heeft gemaakt van ‘laat Spanje het maar oplossen’ naar ‘bring our baby’s home’………. oftewel de zoveelste stinkende Nederlandse beerput.
Kopschoppers als deze welgestelden zijn een waar kankergezwel in onze maatschappij, een gezwel waar normen en waarden verdwijnen zodra het grote geld gaat verschijnen.
Je hoeft niet ver te kijken om te zien waar deze – waarschijnlijk – corpsballen hun ethische waarden vandaan hebben, in vergiftigde omgevingen als bijvoorbeeld een Vindicat. Een omgeving waar een mishandeling meer of minder de pret ook niet mag drukken, worden lafaards als deze klaargestoomd voor hun toekomstige functie als bankdirecteur, officier van justitie, rechter of advocaat, daarmee de teloorgang van onze maatschappij haarscherp in beeld brengend.
De ‘vrindjes’ van papa, waar altijd wel een rechter, OvJ of advocaat tussen zit, vrijwaren dit soort gespuis van daadwerkelijke veroordeling, omdat er altijd wel weer een wederdienst in de pijplijn zit, en men met elkaar dit volledig corrupte systeem in stand houdt.
De ware crimineel blijkt vaak niet de sloeber in de straat, maar de met een aardappel in de strot prekende ‘verdediger’ van onze ‘rechtsstaat.’
Tekst: Michel Mulder
