Listen to this article“Je doet het voor een ander”.
Dat is het inhoudsloze credo wat door de Nederlandse maatschappij galmt. Ontsprongen van leugenachtige tongen van politici die pretenderen het beste voor te hebben met het volk sinds zij op “democratische wijze” zijn verkozen om onze belangen te behartigen.
Een farce. Al sinds jaar en dag laat de bevolking van “het land achter de duinen” zich ringeloren door toneelspelers, leugenaars en poppenspelers in het haagse. Met mooie prietpraat trachten ze de kiezers in verkiezingstijd te overtuigen om hun stem aan hun partij te geven. Alas! Verkiezingen en de voorafgaande propaganda zijn slechts een middel om uiteindelijk te kijken welke partij of politicus het meest succesvol is gebleken om u te brainwashen.
In de tijd die daarna aanbreekt blijkt dat alles wat ze gepretendeerd hebben leugens zijn. Niets wordt waar gemaakt, ontkenning en de leugen regeert en de burger blijft met lege handen, soms letterlijk, achter.
Je doet het voor een ander. Ja! Ik en andere militairen hebben het voor een ander gedaan! In een ander land! Voor een ander volk hebben wij ons steentje, hoe klein dan ook, bijgedragen om het leven een stukje dragelijker, een stukje beter te maken voor mensen die het het hardste nodig hadden. Geen loze nonsens. Niet lullen maar poetsen! Met alle gevolgen van dien. Ook voor eigen lijf en leden.
Maar ook voor de Nederlandse bevolking zijn wij er geweest. De bevolking van Enschede was ons dankbaar na de vuurwerkramp aldaar. Zeer dankbaar dat wij een helpende hand kwamen bieden voor diegenen die alles, maar dan ook alles kwijt waren geraakt. Dat was mooi om te zien en daar ben ik nog steeds trots op. Sterker nog, die ene dag Enschede weegt voor mij nog veel zwaarder dan mijn 2 uitzendingen naar het Voormalig Joegoslavië. En nee, niks ten nadelen van de mensen aldaar.
Binnen de infanterie groep waar ik deel van uitmaakte, hadden we vertrouwen in elkaar. Ook al waren we nog zo verschillend qua sociale status, religie, afkomst etc. Op het moment dat het erop aankwam, waren we één. ÉÉN! En dat kan alleen maar door eerlijk te zijn. Hoe hard soms ook. Geen leugens. Niet erom heen draaien. Keihard en recht voor z’n raap! Dan weet je wat je aan elkaar hebt. Geen achterbaks gelul, verraad of huichelarij. Daar bereik je niks mee en doet alleen maar afbraak aan de cohesie en het uiteindelijke doel wat je voor ogen hebt.
Dat is wat de heren en dames in de eerste en tweede kamer missen. Wel pretenderen maar niet waar kunnen maken. En zeker in een duistere tijd als deze heeft dat mij en zo’n tiental andere veteranen en oud militairen doen besluiten om nogmaals op te komen voor jullie, de bevolking van dit koude kikkerlandje. Want het deed mij pijn, veel pijn om te zien dat vreedzame demonstranten met zulk bruut en grof geweld van het Museumplein en het Malieveld werden geslagen. Wel mijn best doen voor een volk in den vreemde terwijl ik lijdzaam moet toezien hoe hier alles naar den kloten gaat? Driewerf NEEN!!!! OVER MIJN LIJK! Daarvoor was ik toen bereid om mijn leven te laten en in deze situatie al helemaal!
WIJ doen het samen. Samen met alle demonstranten en de verschillende groepen die er in de tussentijd zijn opgestaan om voor de grondrechten op te komen waar onze opa’s en oma’s zo hard voor hebben gevochten. WIJ gaan niet lijdzaam toezien hoe dit alles teniet wordt gedaan.
WIJ DOEN HET SAMEN! VOOR EEN ANDER! VOOR JULLIE! WEL MEER, MAAR ZEKER NIKS MINDER!
-Korporaal der Fuseliers R. Hendriks genaamd Modderkolk. VOLO ET VALEO!
hear hear!