De enige reden die ik mij kan bedenken waarom jeugdzorg zich bemoeit met complexe scheidingen is zuiver economisch van aard. Het is een groeimarkt met een ongekend business potentieel wat jaarlijks vele honderden miljoenen euro’s aan extra inkomsten oplevert. De cash cows dat zijn onze kinderen.
In Nederland strandt ruim een op de drie huwelijken. Circa 20% van alle scheidingen verloopt problematisch de zgn. ‘vechtscheidingen’. 1op de 6 kinderen maakt een complexe scheiding van dichtbij mee. De effectieve cijfers liggen hoger omdat er ook andere relatie- en samenlevingsvormen zijn.
Mijn stellige opvatting is dat jeugdzorg moet wegblijven van complexe scheidingen omdat de kennis en expertise structureel ontbreekt. Jeugdbeschermers klooien maar wat aan. Je kunt als burger hier helemaal niets tegen beginnen. De wetteloosheid regeert. Het is een groot soepzootje.
De jeugdbeschermer wordt zelden aangesproken op haar individuele verantwoordelijkheid en kan zich zelfs tijdens de inhoudelijke behandeling van een tuchtklacht blijven verschuilen achter een corrupt en totaal verziekt systeem. Daarom bestaat in de perceptie van sommige ouders de ‘jeugdzorgmaffia‘ echt.
Zolang er een ‘gentlemen agreement’ bestaat tussen de ketenpartners (rechters incluis) zullen zij elkaar nooit afvallen of in het openbaar tegenspreken. De klachtenprocedures stellen alleen op papier wat voor. Voor de rest groot papieren showdown. Een regelrechte farce. Een bananenmonarchie in optima forma.
Niet alleen de interne klachtbehandeling via de klachtcommissie van de betreffende GI maar ook de externe klachtbehandeling, via het Stichting Kwaliteitsregister Jeugd (SKJ) is volledig dichtgetimmerd voor de burger om het collectief falen en wanbeleid van de jeugdzorgketen te verdoezelen.
De mate van corruptie en schijn van belangenverstrengeling is zeer ernstig. Waar in de financiële wereld zeer strenge wetten en compliance regels gelden, wordt Jeugdzorg volledig vrijgelaten. Onze kinderen het meest kostbare human capital wat wij als ouders bezitten daar wordt argeloos en onzorgvuldig mee omgesprongen.
Geen enkele partij doet of hoeft aan waarheidsvinding te doen in de jeugdzorgketen, ook de ketenpartners niet. Het is werkelijk waar niet te bevatten hoe sommige bewust onbekwame jeugdbeschermers jarenlang ongestraft hun gang kunnen blijven gaan. Zuiver bewijsmateriaal achterhouden. Een imaginaire beeld neerzetten wat niet strookt met de feiten en omstandigheden.
Het is een schande dat er geen openheid van zaken wordt gegeven over de ernstige fouten in dit soort complexe jeugdzorgdossiers vanwege de privacy van het gezin. De onomkeerbare schade aan mensenlevens wordt al jaren weggeschreven onder de noemer collateral damage.
Maar het mag blijkbaar allemaal in een land wat zich graag afficheert als een vooraanstaande democratische rechtsstaat. Jeugdbeschermers mogen in dit land psychologie van de koude grond bedrijven en de tactiek van de verschroeide aarde toepassen.
Tekst: Ata Kirat
