Apartheid is nooit een antwoord
Als dit de enige oplossing is die je kunt bedenken, dan kenmerkt dat de armoede van onze oplossingsgerichtheid.
Apartheid kan en mag nooit een antwoord zijn voor het oplossen van een probleem. Al sinds het begin van deze crisis zien we dat er teruggegrepen wordt naar allerlei middeleeuwse en draconische maatregelen, waarvan we allang weten dat ze schadelijk zijn en immoreel. Door wetenschappelijke onderzoeken én door ruimschootse ervaring.
Bijvoorbeeld het isoleren van bejaarden en gehandicapten tegen hun wil in voor maandenlang. Dit heeft vele levens gekost. Ik heb het van dichtbij gezien en heb daarom in Juni 2020 al een demonstratie georganiseerd om hiervoor aandacht te krijgen. Tijdens de organisatie daarvan, kreeg ik vele schrijnende verhalen te horen, van mensen die gestorven waren door de eenzaamheid die de isolatie met zich meebracht, en ook mensen die ernstige fysieke en mentale schade hierdoor opliepen. Terwijl de gevolgen van isolatie allang en breed bekend zijn. Onwetendheid ligt ver achter ons, dat maakt het nog kwalijker.
Nu dan weer apartheid in een nieuw jasje gegoten. Nee, maar deze keer is het anders, deze keer is het wél gerechtvaardigd.
Denk je nu werkelijk dat er bij het ontstaan van de andere apartheidsregimes ooit anders over gedacht is? Denk je nu werkelijk dat die mensen toen dachten dat zij iets verkeerds deden? Al die mensen die andere mensen verraden hebben, uitgesloten hebben, meegewerkt hebben aan al die dingen die wij nu zo verafschuwen, denk je werkelijk dat die mensen dachten van ‘Haha, laat ik eens wat gemeens en immoreels doen?’ Nee, natuurlijk niet. Zij dachten allemaal dat ze wat goeds deden. Dat het niet anders kon. Dat het gerechtvaardigd was.
Ik weet dat als je nu naar Zuid-Afrika gaat en daar de gemiddelde blanke Afrikaander vraagt of de apartheid terecht was, velen nog ‘ja’ zullen zeggen. En weet je waarom? Sinds de apartheid daar is afgeschaft, is er een enorme chaos ontstaan. Er wordt veel wraak genomen door de grote kloof die is ontstaan tussen de Afrikaanders. Het kost veel levens momenteel. Oftewel als je plain naar de cijfers kijkt, heeft het afschaffen van de apartheid daar levens gekost.
Rechtvaardigt dit de apartheid die er was? Nee, natuurlijk niet. Waarom dan nu wel?
Elke keer als er een apartheidsregime opstaat, doen ze hetzelfde. Ze demoniseren één bevolkingsgroep tot gevaar, tot vijand. Of dit nu aan de hand van hun huidskleur is, hun geloof, of in dit geval hun vaccinatiestatus, dat doet er verder niet toe. Ze schetsen hun als een gevaar, en de meerderheid, die gelooft het en ziet apartheid als een goede oplossing.
Om gevaar af te wenden, willen mensen ver gaan. Dat voelt voor hun als ‘het goed doen.’ Het gevaar weghouden, dat wil toch iedereen?
Er worden ook redenen gegeven om het gevaar te geloven. Of die redenen kloppen, meestal niet, zoals je zult leren als je terugkijkt in de geschiedenis. Zo ook nu niet. Een ongevaccineerde levert geen groter gevaar op dan een gevaccineerde. De virusload die ze over kunnen dragen is even groot. Verder moeten we nog maar zien wat de gevolgen zijn van het vaccineren. In vele landen waar de vaccinatiegraad erg hoog is, zien we dat er opnieuw hoge aantallen positieve testen zijn. Ik kan daar dieper op ingaan, maar dat zal ik hier niet doen. Die informatie is rijkelijk terug te vinden via diverse betrouwbare bronnen.
De meerderheid trapt er echter wel in. Ze willen graag een gevoel van veiligheid en het apartheidsregime heeft aannemelijk gemaakt dat er een gevaar dreigt en dat apartheid het enige antwoord is.
76 jaar lang herdenken is een farce gebleken, 76 jaar lang roepen ‘dit nooit weer.’ Nee, ik zeg niet dat dit te vergelijken is met de tweede wereldoorlog. Ik zie die vergelijkingen alsof je je ene ex-partner met de andere vergelijkt. Dat gaat altijd ergens mank. Daar gaat het ook niet om, het is een feit dat we nu weer apartheid als een oplossing zien, na 76 jaar ‘dit nooit weer’ roepen. Mensen begrijpen niet goed wat er voor nodig is om ‘dit nooit weer’ waar te maken. Apartheid is altijd een gevaarlijke en immorele oplossing.
Apartheid, mag en kan nooit een antwoord zijn. Als we dit met zijn allen doen, dan doen we dat ook mét de ongevaccineerden. We kunnen niet terugvallen in barbaarse oplossingen. Oplossingen die het verleden al lang en breed bewezen heeft, niet te werken, schadelijk te zijn en zelfs gevaarlijk. Als je namelijk begint met het normaliseren van het uitsluiten van een bepaalde groep mensen, dan bewijst de wetenschap, dat dit een gevaarlijke uitwerking heeft op hoe de mensen tegen die groep aankijken en hoever ze bereid zijn te gaan in het ‘onschadelijk maken’ van die groep.
Voorstanders roepen nu ‘je hebt een keus, je kunt dat prikje halen.’ Nee, dat is geen keus, onder dwang en drang is geen vrije keus. Zeker niet als je al familieleden en kennissen bent verloren aan dat prikje is dat geen vrije keus. Ook niet als je van je geloof niet mag vaccineren, is dat geen vrije keus. Ook niet als je geen dierlijke ingrediënten wilt injecteren, is dat geen vrije keus. Of wat voor reden je dan ook hebt. Dan is het dezelfde keus als de Yezidi’s die zich tot de Islam mochten bekeren als keus, op de berg waar ze van honger en dorst gestorven zijn, omdat ze dat weigerden. Nog zo’n vergelijking, die vast ergens mank gaat. Toch voor velen, voelen zij dit wel zo. Zij hebben zulke ernstige morele en persoonlijke bezwaren tegen deze ene prik, dat zij liever sterven dan hem te nemen.
Daarom gaat hier de vlag halfstok op 25 september, omdat we nog steeds niks hebben geleerd en nog steeds niet de eeuwenoude opgebouwde kennis en wetenschap weten toe te passen in de praktijk.
