Hypocriete poppenkast
Dit systeem werkt alleen voor de middenmoot. Als je in het keurslijf van de normaliteit past. Met onze grote mond vol van diversiteit, vrijheid van meningsuiting, leren we onze kinderen van kleins af aan al ‘je hoort er enkel bij als je erin past, als je in de pas loopt, en zo niet dan sjorren en trekken en duwen we aan je tot je er wel in past en als je dan faalt is het jouw fout, dan ben je mislukt.’ Daarom ervaren mensen zoals ik het geleuter over vrijheid van meningsuiting en diversiteit als een hypocriete poppenkast.
A-social credit system
In plaats van dat dit systeem losgelaten wordt, halen ze enkel de broekriem nog strakker aan. Kunnen we straks uitkijken naar een a-social credit system, die ‘goed’ gedrag beloont en ‘fout’ gedrag afstraft. Wie bepaalt wat goed of fout is? Precies, de middenmoot, de normaliteit. Het leven is niet zo zwart/wit. Wat voor de één goed is, is voor de ander fout en omgekeerd. Het is ook aan verandering onderhevig, cultuurgebonden, tijdsgebonden, etcetera. Moorden is fout, maar als je een Rus vermoord ben je momenteel een held.
Schoolsysteem
Ons schoolsysteem deugt van geen kant. Vele leerlingen raken ernstig beschadigd. Voor het leven beschadigd. Als je van kleins af aan afgeremd wordt in je ontwikkeling, omdat je sneller bent dan de rest, sneller wil dan de rest, en continu te horen krijgt ‘daar ben je te klein voor, daar ben je te jong voor, dat kan je niet,’ wat verwacht je dan dat er met iemand gebeurt?
Jonge levenslustige kinderen worden hele dagen gedwongen om stil te zitten op een stoel. Niet teveel bewegen, anders moeten ze maar een pilletje slikken om rustig te kunnen blijven zitten. We zijn gemaakt om in de natuur te (over)leven, om te vluchten voor gevaar, om op jacht te gaan voor eten, om met onze handen in de aarde te wroeten. Niet om keurig doodstil op een stoeltje te zitten de hele dag met een niet-werkend mondkapje tegen doodnormale micro-organismen, de handen in agressieve ontsmettingsmiddelen gedoopt. Wat denk je dat er met deze energieke kinderen gebeurt? Waar denk je dat hun energie naartoe keert? Wat verwacht je eigenlijk van ze?
We weten al zolang dat kinderen zich op hun eigen tempo ontwikkelen. Als simpel voorbeeld, lopen. Het ene kind begint met 9 maanden al te staan en voorzichtig stapjes te zetten, terwijl het andere kind met 9 maanden nog amper om kan rollen en met 1,5 jaar nog weigert om te stappen en getild wil worden door mama. Ga je dan dat kind dat met 9 maanden al wil stappen plat leggen op de buik? Naar de psychiater? Inbakenen? ‘Daar ben je te jong voor hoor,’ roepen? En ga je het andere kind uitkafferen dat het moet lopen? Denk je dat het helpt? Denk je dat een social credit system deze kinderen wel zal leren om zich aan te passen aan de norm? Dat ze met 1 jaar gaan lopen? Niet eerder en niet later? Niet uit de pas lopen!! Let op! Op hun verjaardagsfeest, met hun eerste taart met een één erop, dan mogen ze hun eerste pasjes zetten. Opa en oma met hun camera in de aanslag, en applaus, ja het kind heeft gepresteerd volgens de norm! Wat een fantastisch kind. Je kunt het ze niet vroeg genoeg leren.
Het is absurd om kinderen naar leeftijd in te delen in een klas en te verwachten dat ze zich in hetzelfde tempo gaan ontwikkelen. De één loopt op zijn tenen en de ander verveelt zich dood. En de leraren maar zwoegen voor de klas, een klas met 30 leerlingen, waarvan 15 met aanpassingsproblemen. Daar plakken we dan allemaal labels op, autisme, adhd, noem maar op. Elk kind heeft zijn eigen aanpak nodig, maar hoe los je dat nu op?
Zou het niet veel beter zijn om klassen in te delen naar ontwikkeling? Per vak? Zodat elk kind bij elk vak in zijn eigen tempo kan ontwikkelen? Hoppa, fiets je in één jaar door zes jaar rekenstof heen en doe je drie jaar om het leesniveau van jaar één te halen. Waarom niet? Waarom de hele dag met leeftijdsgenootjes in de klas zitten? Ga jij de hele dag met leeftijdsgenootjes om? Of heb je toevallig ook vrienden die tien jaar ouder of jonger zijn? Is dat een probleem? Ben je daar sociaal niet aan toe? Was je er thuis ook sociaal-emotioneel niet aan toe om met je oudere broers en zussen om te gaan?
Hamburgers verbieden
Dan nog even terugkomend op dat ‘in de klas zitten,’ met de nadruk op ‘zitten.’ Niks mis met een uurtje zitten, wel wat mis met hele dagen stil moeten zitten en een uurtje sporten. Laten we maar hamburgers verbieden voor jongeren, dat is wel weer de oplossing waar we op zitten te wachten om dat te compenseren toch?
Na de basisschool zijn er zoveel richtingen die een kind kan kiezen, maar op de basisschool moeten ze allemaal hetzelfde ontwikkelen. In de pas lopen. Beloond worden voor ‘goed’ gedrag en gestraft voor ‘fout’ gedrag en maar gek vinden dat ze volop faalangstig worden. Onlangs kreeg ik een volwassen man in tranen, toen ik hem zei dat zijn agressief gedrag geen ‘wangedrag’ was, maar logisch gevolg van de hersenbeschadiging die hij opgelopen heeft bij zijn geboorte en het zijn verdedigingsmechanisme is wanneer er teveel van hem verlangd wordt. Laten we deze mensen vooral nog meer beteugelen en nog meer in het strait-jacket van deze maatschappij zien te murwen, te vermorzelen. Ze leren dat ze ‘fout’ zijn.
En het maar gek vinden dat mensen elkaar niet kunnen accepteren met hun diverse manieren van ‘zijn.’ Gelukkig gaat het bij een groot deel goed, maar ook bij een veel te groot deel helemaal niet. Die zien zich de rest van hun leven door de dag worstelen. Binnen een keurslijf wat ze niet past, nooit gepast heeft en nooit zal passen. En dan gaan we er ook nog een social credit systeem tegenaan gooien, om elke misstap af te straffen, tot grote tevredenheid van de zogenaamde deugmensen wiens lijf perfect in het keurslijf past. Jij kan het toch ook? Dan moet die ander het ook maar even doen. Niet zo zeuren, joh! Gewoon even wat meer zijn zoals jij bent. Jij bent immers zo ‘goed.’ Dat is je immers altijd geleerd. Het wordt hoog tijd om ‘JOU‘ iets anders te leren. Ik snap dat je in verweer komt, want dat doet pijn zeg.
It’s time to break the system before it breaks us.
Disclaimer: Opiniestukken geven niet de mening weer van de LNN-redactie. Wij bieden een platform om de vrijheid van meningsuiting te ondersteunen.
