deze titel:

In het artikel wordt beschreven hoe vier grote uitbraken in de VS (van de Spaanse tot de Amerikaanse Griep) geëindigd zijn. De conclusies waren dat dit gebeurde omdat de aandacht van de samenleving verslapte. Terwijl het niet zo was dat de infecties en de gevolgen van het virus toen compleet verdwenen waren.
Bij Covid-19 is het grote verschil geweest dat de impact van wat er gebeurde vanaf het begin werd versterkt door de wereldwijde verspreiding van heftige beelden (denk aan Bergamo!). Dat gecombineerd met het dagelijks bijhouden van data: aantal positieve testen, aantal patiënten in het ziekenhuis, aantal overlijdensgevallen. De continue aandacht in alle media voor de ontwikkeling van de cijfers versterkten het gevoel dat we in een noodsituatie zaten, En dat daardoor dat maatregelen noodzakelijk waren, hetgeen voorkwam dat een normaal (sociaal) leven kon worden hervat.
En door die grote nadruk op de data lijkt het erop alsof alleen die data bepalen wanneer de crisis voorbij is. Maar de auteurs geven aan dat de geschiedenis ons leert dat het niet op die manier zal aflopen. Want er zullen altijd gevallen blijven van patiënten en doden door Covid-19.
Indringend
De laatste twee alinea’s van het artikel zijn zo indringend dat ik ze hieronder -vertaald- breng:
“De sleutel tot het beëindigen van de pandemie is daarom niet biologisch. Die is sociaal. Het publiek is diep verdeeld over de vraag hoe het verder moet: sommigen zijn al lang geleden in een post-pandemische toestand terechtgekomen, terwijl anderen onlangs in reactie op de omicron-variant opnieuw met virtueel onderwijs zijn begonnen en de maskermandaten hebben aangescherpt. Maar een noodtoestand kan niet eeuwig duren, vooral omdat interventies gezinnen hebben verdeeld en schade hebben berokkend aan kinderen en jongeren, die het minste risico lopen door het coronavirus.
En voor degenen die strengere bestrijdingsmethoden omarmen, is het van cruciaal belang te begrijpen dat er geen duidelijk definieerbaar biologisch eindpunt van de pandemie zal zijn. Pas wanneer zij het risico van het coronavirus in hun leven integreren en hun normale sociale interacties hervatten, zal de pandemie ophouden. Hoezeer zij ook hopen op een duidelijk eindpunt, de geschiedenis wijst uit dat zoiets niet bestaat.
Lees verder op: Maurice.nl