In tijden van totalitarisme wordt kwaadaardigheid beloond en oprechtheid gedemoniseerd. Zo kreeg de beruchte Belgische viroloog Marc van Ranst, die eerder glunderend opschepte over zijn eigen valsheid in het manipuleren van hele bevolkingsgroepen, recentelijk een eredoctoraat toegewezen door de VU, en werd Thierry Baudet deze week geschorst door de Tweede Kamer omdat hij nevenfuncties verzwegen zou hebben. Tegelijkertijd werd hij aangevallen naar aanleiding van een interview waarin hij gezegd zou hebben dat de wereld bestuurd wordt door reptielen. Baudet koos deze (misschien niet erg handige) metafoor als illustratie van de gewetenloosheid van de machtselite, en uiteraard werd hij geciteerd alsof hij het letterlijk meende, met de bedoeling dat het publiek gaat twijfelen aan zijn geestelijke gezondheid.
Het is een nieuwe fase in het offensief tegen het enige politieke geluid dat de monomane en onmenselijke agenda van het machtskartel zou kunnen dwarsbomen. Steeds openlijker wordt er geroepen om een verbod op FVD, en daarmee om het verbieden van een visie van honderdduizenden stemmers. Zo probeert het politieke bedrijf, dat alleen nog voor de bühne de schijn van meerstemmigheid ophoudt maar in de praktijk functioneert als een éénpartijstelsel, zich te ontdoen van de laatste luis in de pels.
Dat het niet werkelijk gaat om die nevenfuncties bewijst het feit dat Zembla in 2020 in een onderzoek vaststelde dat minstens 33 Kamerleden verzuimden hun nevenfuncties en bijverdiensten op te geven. Dit bleef zonder gevolgen, en ook de gespeelde verontwaardiging die Baudet nu ten deel valt bleef uit. Hypocrisie en totalitarisme gaan kennelijk prima samen.
In het geval van Baudet werd er gebruik gemaakt van de ‘Regeling Integriteit voor de Leden van de Tweede Kamer’ die enkele jaren gelden is ingevoerd. Het is een volkomen idiote regeling omdat de integriteit van een ‘verdacht’ Kamerlid wordt vastgesteld via een stemronde, en als de meerderheid hem ‘niet-integer’ acht, kan hij worden verwijderd. Het is dus een ideaal instrument om een onwelgevallige minderheidsvisie buitenspel te zetten. Uiteraard allemaal in naam van de democratie, die zichzelf zo ‘op democratische wijze’ kan omvormen tot een uniforme dictatuur. Af en toe een nepdebat waarvan de uitkomst vooraf al vaststaat is dan voldoende om de schijn van democratie op te houden. Men hoeft zich dan niet langer te laten hinderen door een oppositie, of zoiets onbenulligs als kiezers.
Het volk is immers maar lastig als het gaat om het ‘vertegenwoordigen’ ervan, en kan dus maar beter monddood gemaakt worden, zoals dat in een totalitair systeem gebruikelijk is. Zo zijn de handen vrij voor ongelimiteerde kwaadaardigheden zoals het tot armoede en ontreddering brengen van de bevolking en het opruimen van dissidenten. In een dictatuur doet het lot van mensen er immers niet toe.
Zo beweert het regime dat MKB ondernemers best massaal failliet mogen gaan omdat het niet ontwrichtend is voor de economie, en dat boeren best onteigend mogen worden om heideplantjes te sparen. Geen woord over de enorme menselijke tragedies die daarachter schuilgaan. Het enige dat in bescherming genomen moet worden is de voorgeschreven ideologie. Daarbij lijkt alles geoorloofd en er staat geen maat meer op hetgeen mensen wordt aangedaan. Het is een te verwaarlozen bijzaak. Een mensenleven is blijkbaar alleen van belang als het gebruiksnut heeft voor het systeem, en zo niet dan is het waardeloos. Of zoals prof. Harari het recentelijk verwoordde: “Het merendeel van de wereldbevolking hebben we gewoon niet nodig”. Mensen als betekenisloze wegwerpartikelen dus, die moeten worden opgeruimd als ze het voorgeschreven ideaal niet langer dienen, en al helemaal als ze daar hinderlijk voor zijn.
En omdat ‘complotdenkers’ tot hinderlijk verklaard zijn, staat er niets meer in de weg om ze buitenspel te zetten of uiteindelijk zelfs om te leggen, zoals zoveel dissidenten onder totalitaire regimes is overkomen. “Dan hadden ze maar correct moeten denken!”. Wie het waagt voor hen op te komen (zoals Baudet), zal worden bestraft. En wie zich netjes aansluit bij het kwaad (zoals van Ranst), kan rekenen op een beloning. Totdat hij er zelf aan ten prooi valt. Want in een totalitaire samenleving, doen mensen er simpelweg niet toe.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd in De Andere Krant.
Blijf betrokken, blijf wakker, volg LNN. Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief
