Beste Peter,
Ja het is waar, jij bent die genadeloos grappige roaster, die de mannelijke ‘pijplijn’ tussen Gordon en Markje Rutte prefereerbaar maakt over beleid, en zo’n beetje de enige persoon in Nederland die na het beledigen van John de Mol geen afgehakt paardenhoofd in zijn twijfelaartje vindt.
Jij Petertje was voor mij de Rik Mayall tussen louter Cliff Richards, ietwat gehandicapt uitziend maar so god damn funny, waaruit blijkt dat God bij het vormgeven van jouw mal over een bizar gevoel voor humor bleek te beschikken.
Maar toen was daar dat moment van zelfoverschatting, dat moment dat iedere naar aandacht zoekende hoer een kriebelend gevoel aan haar poes bezorgt, de toewijzing van de ouderjaarsconference aan jouw persoontje…….. oftewel het geven van Nike Air Max 1x Parra ‘Albert Heijn’ maat 43, aan het ietwat achterlijke net geboren babytje van de achterbuurvrouw.
De oudejaarsconference, zo ongeveer de champions league voor ieder zichzelf overschattende woord’kunstenaar’ en ‘has beens’ op het gebied van uitgekauwde verbale kots, is uiteraard een stip op de horizon – niet te verwarren met die stippen van Hugo – van rijzende Petertje, een stip die je met graagte, en al wat voorvocht in je broekje, uiteraard met beide handjes aangreep.
Nou gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik nog geen woord van jouw ‘huzarenstukje’ tot mij genomen heb, maar ik bij het schrijven van dit stuk enkel afga op de recensies, die jou zo ongeveer kronen tot de Frank Sinatra van het afzeiken, oftewel de standaard.
Van nu.nl tot het NRC, en van Dagblad van het Noorden tot Parool, men ligt allemaal in adoratie aan jouw – ik schat maatje 36 – voetjes, en de bejubeling om de grootsheid van Petertje in woorden te bevatten krijgt bijna eenzelfde ‘hoogstaand’ niveau als jouw roast van Gordon, het is spreekwoordelijke kitsch opgediend op een schaal van Christofle.
Als het referentiekader voor jouw ‘grootsheid’ bestaat uit de MSM incestpoel, dan blijkt daaruit daar jij niet revolutionair en baanbrekend funny bent, maar dat jij slechts de zoveelste nageboorte bent van de politiek linkse correctheid, ja zeg maar de zoveelste anderhalve minuut verspilde tijd die je nooit meer terugkrijgt.
De oudejaarsconference is zo ongeveer de stop in een reeds zinkende boot geworden, je hangt nog net genoeg aan het leven om hem er niet uit te trekken, wachtend op de onvermijdelijke verdrinkingsdood die toch wel komt.
