Laat me
Was ik maar nooit geboren
Of in een land met nog uitzicht
Hele generaties voelen zich verloren
Voor de aangejaagde angst gezwicht
Ik kon de kroegen en dranklokalen
Van Amsterdam tot aan Maastricht
Ik zal er nu nooit meer verdwalen
Ze zijn allen te gronde gericht
Laat me, laat me, laat mij mijn quarantaine maar ondergaan
Laat me, laat me, het komt er nu niet meer op aan
Ik kan mijn vrienden wel vergeten
Want mijn gedachte is hun niet lief
Waar ze voor staan hoor ik te weten
Kreeg het te horen in hun laatste brief
Ik zal ze niet snel weer ontmoeten
Niet vandaag niet volgend jaar
Weg zijn de kussen en het begroeten
We zijn er niet meer voor elkaar
Laat me, laat me, laat mij mijn quarantaine maar ondergaan
Laat me, laat me, het komt er nu niet meer op aan
Mijn hele leven is veranderd
Ik woon hier, maar in gedachte leef ik daar
Mijn hele leven is verankerd
Nooit meer bezit, geen warm gebaar
Ik leef van water en wat aarde
De rest is schamel en te duur
Van elke stuiver die ik spaarde
Bleef er geen een dit laatste uur
Laat me, laat me, laat mij mijn quarantaine maar ondergaan
Laat me, laat me, het komt er nu niet meer op aan
Velen zullen onder de angst sterven
Daar komen we echt niet onderuit
Slechts mijn gedachten mogen nog zwerven
Die vliegen er nog vrij op uit
Nog onbevlekt, nog niet zwanger
Geen volgend schaap, geen overheidsfan
Ik ben niet bang, en wordt nooit banger
Ik zal blijven wie ik ben
Laat me, laat me, laat mij mijn quarantaine maar ondergaan
Laat me, laat me, het komt er nu niet meer op aan
Laat me, laat me, laat mij mijn quarantaine maar ondergaan
Laat me, laat me, het komt er nu niet meer op aan
Laat me, laat me, laat me, laat me
Het komt er nu niet meer op aan
Laat me, laat me, laat me, laat me
Het komt er nu niet meer op aan
Laat me
Michel Mulder
