Beste NFF Wokers,
(niet te verwarren met de wél intelligente Wookiees uit Star Wars)
Hoewel ik op mijn klompen aanvoel dat ik nooit in aanmerking zal komen voor een – naar mijn bescheiden mening – legendarische ‘Kalfjesspeech,’ weerhoudt mij dat er niet van bij deze toch een poging te doen.
In Nederland hebben wij een filmtraditie waarin nogal eens een stel lekkere tieten voorbij komt, of het nodige ‘mannelijke’ testosteron, waardoor zelfs het volkomen goddeloze Hollywood ons kleine landje ontdenkt heeft.
Wat blijft er echter van deze traditie over als woke-achterlijken zoals jullie, de levensvatbaarheid van de Nederlandse film met genderloos genoegen de nek om willen draaien?
Wat zou er overgebleven zijn van de erotische lading van het garage avontuurtje van Kees Flodder, als zij de ‘legendarische’ woorden had moeten uitspreken: genderloze, wat doet u nu?
Zou Turks Fruit eenzelfde kassucces zijn geworden als niet Rutger Hauer’s vlezige voorhuid tussen zijn rits was komen te zitten, maar zijn chirurgisch gemodelleerde clit, na zijn ‘outcomming’ tot een nieuw ontdekt she-ness?
En zou Paul Verhoevens – de sekse bevestigende – egotrip Basic Instinct eenzelfde mondiale kaskraker geworden zijn, als bij het ‘crossing the legs’ van Sharon Stone een ietwat bleke knalworst te zien zou zijn geweest, in plaats van de illusie van een overheerlijke punani?
Kijk beste juryleden, dat jullie in een vakgebied zitten waarbij de illusie een grote rol speelt, betekent niet dat jullie als de schijnbare nazaten van Tommy Cooper, alles maar maar de kloten moeten helpen, enkel en alleen omdat jullie ietwat krankzinnig geworden zijn in jullie eigen bovenkamer.
Het is uiteraard een gotspe dat jullie deze bullshit verkopen als zijnde: “het NFF beweegt mee met de tijdgeest,” want weldenkend Nederland ziet slechts een geestelijk bekrompen clubje dat slechts ‘meebeweegt’ met de eigen verknipte geest.
Het blijft een vreemde gewaarwording dat levensechte psychopaten de – soms psychopathische – rollen op het witte doek moeten beoordelen, terwijl bij voorbaat al vaststaat dat hoeveel method acting deze acteurs ook toepassen, het nooit in de buurt zal komen van jullie bekrompen, en volkomen nutteloze egootjes.
Met dankbaarheid denk ik daarom terug aan de tijden van Hauer, de Gooyer, Bloemendaal, Kristel, Bierman, Jongewaard en films als Turks Fruit, Wat zien ik en Naakt over de schutting, waar ‘lekkere wijven’ nog gewoon lekkere wijven mochten zijn, en mannen seks najagende testosteronbommetjes.
Wetende dat ik niet in uw ‘hall of fame’ opgenomen zal worden, toon ik u hierbij mijn dankbaarheid middels een – tevens ouderwetse – opgestoken middelvinger die u van mij in uw persoonlijke halletje of fame – lees: the place where the sun doesn’t shine – kunt steken.
Mvg ‘methodwriter’ Michel
https://www.ad.nl/show/nederlands-film-festival-komt-met-genderneutraal-gouden-kalf~a1d7d15b/
Tekst: Michel Mulder
