Zijn wij getuigen geweest van de val van Hanoi Hannah de Jonge, de vaccin-propagandist die nu zelfs een Tweede Kamerlid beschuldigt van het aanhangen van de verkeerde – lees: nepnieuws – leermeester?
Voor de weldenkenden onder ons is het een ware gotspe om een minister, die mislukking op mislukking stapelt en zich slechts laat leiden door de fantasiemodellen van Jaap van Dissel, een Kamerlid die zijn betogen bewezen onderbouwd met feiten en statistieken de les te zien lezen……..
Het is of ik Eddy the Eagle de Fin Matti Nykänen hoor doceren hoe hij zich van een schans moet laten storten.
Het Goebbelsje waar Hugo zich overduidelijk van bediende – overschreeuw de ander, zodat mijn waarheid dé waarheid wordt – is ook weer zo’n typisch staaltje van een kat in het nauw, kom je er met feitelijke redevoering niet uit verval dan maar in je Tokkie-modus en kaap daarmee het debat.
Deze kat in het nauw die zéér terecht door columnist Jan Dijkgraaf – ja Jan, ik steek je een keer een veer in je reet – Clowntje Clusterfuck wordt genoemd, begint steeds meer op een naar het witte poeder snakkende junk te lijken, en dan heb ik het niet eens over de verhalen over zijn vermeende gebruik, maar over zijn modus operandi van het volkomen van de wereld zijn.
Het maakt voor Hugo niet uit hoe ongeloofwaardig, clownesk, onprofessioneel of ronduit krankzinnig hij overkomt, als de discussie maar weggehouden wordt bij de parallel tussen het prikken van de gifspuit, en het kort daarna bij bosjes omvallen van de prikobjecten.
Ik hoef niet uit te leggen dat iedere psychiater die zijn diploma niet gekregen heeft bij een pakje boter, in Hugo’s gedrag duidelijk tekenen ziet van dat van een ‘betrapte dader,’ waarbij we voor makkelijkheid maar even buiten beschouwing laten waar de misdaad uit bestaat (as if we don’t know 😉).
Nee, meer en meer wordt duidelijk dat the hatefull ten – voor de leken: Rutte, de Jonge, Grapperhaus, van Dissel, Gommers, Kaag, Bruls, Kuipers, Koopmans en Ollongren – met een agenda bezig zijn die niets meer met een verkoudheidsvirus te maken heeft, maar in eerste instantie met persoonlijk gewin – geld en macht – maar meer en meer met het afdekken van hun steeds openlijkere leugens en misdaden.
