THE DAY AFTER TOMORROW
Is corona de grootste bedreiging voor onze gezondheid?
Is onze regering de grootste bedreiging voor onze vrijheid?
Ik vrees meer voor the day after tomorrow, wanneer deze waanzin eindelijk voorbij is, en wij ons leven weer op kunnen pakken.
Wat voor leven rest ons dan echter nog, met een tot op het bot verdeelde maatschappij, verbroken vriendschappen en verscheurde familiebanden?
Zijn de te betreuren slachtoffers het grootste drama tijdens deze coronacrisis, het failliet van het MKB of toch het verraad van onze overheid?
Ik vrees dat dit alles – met alle respect – in het niet valt bij de vernietigende scheuren in de intermenselijke relaties die deze crisis heeft veroorzaakt.
Hoe gaan wij als land verder, terwijl wij elkaar letterlijk naar het leven staan, en hoe herstellen wij de achterdocht die er tussen ons instaat en die vele grenzen van het fatsoen heeft overschreden?
Voor mijzelf kan ik zeggen – omdat niets menselijks mij vreemd is – dat ik de smoelwerken van vele schapen niet meer in mijn omgeving kan velen, nu niet en in de toekomst niet, en ik vrees dat dat voor velen van ons zal gelden.
Het onophoudelijke gedram, de beroving van mijn vrijheid en mijn rechten, en de beschuldigingen aan mijn adres dat mijn levensstijl ten koste gaat van een anders gezondheid en misschien wel leven……. it’s simply to much.
De afslag naar vergevingsgezindheid ben ik reeds gepasseerd, en ik merk met iedere persconference van het duo Peppi en Kokki dat mijn innerlijke tijdbom steeds nadrukkelijker tikt.
Ook al is dit volgens sommige het doel, ons verdelen en tegen elkaar opzetten, en moeten wij daar niet in meegaan……. het zal mij inmiddels aan mijn derriere oxideren.
Mijn geduld met deze slechte film, en de vele B-acteurs die er voor gecast zijn, is inmiddels wel zo’n beetje voorbij.
Niet de doden, niet de vele faillissementen maar de tikkende tijdbommen die in velen van ons tikken, zal de grootste klap van corona blijken te zijn.
Michel Mulder
