Listen to this article
Vrouwen die almaar teruggaan naar een psychopathische partner. Ze brengen liefde, redelijkheid en zorg maar komen steeds bedrogen uit. Buitenstaanders zoals familie en vrienden zien het met lede ogen aan en proberen herhaaldelijk te waarschuwen. Ze concluderen uiteindelijk dat ze weinig kunnen doen. Zaken zullen hun beloop moeten nemen. Haar mogelijkheden zijn eenvoudig op te sommen, ofwel ze pakt haar biezen en vlucht, of ze gooit al zijn spullen op straat en vervangt alle sloten, of ze blijft in die disfunctionele relatie hopend op een betere toekomst, want, “Hij houdt van mij en gaat veranderen.”
Ervaren psychologen en schrijvers zoals Jan Storms of Andrew M. Lobaczewski schudden meewarig hun hoofd. Ze schreven boeken als “Destructieve relaties op de schop”, en “Political Ponerology” waarin ze ondubbelzinnig concluderen dat samenleven met psychopaten maar één uitkomst heeft, eigen ondergang.
Die 4 die zoveel kapot maken
Het lastige aan die 4 psychopaten per 100 mensen is dat de resterende 96 normale mensen vanuit hun standaard houding van begrip, liefde en verbondenheid zich niet kunnen voorstellen dat psychopaten dergelijke wederkerende gevoelens absoluut niet ervaren. Sterker nog, een psychopaat zal hem aangereikte liefde zelfs tegen de aangever gebruiken.
Tot zover de inleiding voor de rechtszaak van Unmute Us tegen de staat wegens invoering van de QR-code. We zien daar een aangeslagen vrouw, overduidelijk al regelmatig mishandeld, zonnebril op om oogletsel te verbergen, die alsnog pleit of de relatie met haar man kan worden gered.
Alweer rechter ‘Hoekstra-van Vliet’?
Want wat te beginnen met het pleidooi van zo’n landsadvocaat die alsnog refereert aan meermaals aangetoonde leugens en verdraaiingen van het RIVM? Hoe vaak moeten we die ‘margin of appreciation’ die de overheid zogenaamd heeft nog aanhoren terwijl nergens op straat mensen te zien zijn die hun longen eruit hoesten, schuimbekkend in een hoekje door omstanders worden ondersteund en wachtend op een ambulance? Komt er nu eindelijk wél een ‘goede’ uitspraak van rechter Mr. S.J. Hoekstra-van Vliet? Haar trouw aan de overheid heeft ze toch al meermaals getoond in eerdere procedures van Viruswaarheid die ijzersterk waren onderbouwd?
Bij die mishandelde partner die weigert broodnodige actie te ondernemen, ontstaat bijna de vraag, wiens schuld is het eigenlijk? De man (en soms vrouw) die mishandeling begaat, of de partner die het almaar accepteert én in die relatie blijft. Uit een diepgaand gesprek met het slachtoffer komen uiteraard redelijk lijkende motieven. Mevrouw/meneer UnmuTe Us zou bijvoorbeeld zeggen, “Zonder hem red ik het financieel niet, ik ben afhankelijk van zijn toestemming om boodschappen te doen, hij beschermt mij tegen andere foute mannen.” Hetgeen een meelijwekkende onbegrijpende blik oproept bij de toehoorder, die vertwijfelt probeert, “Maar u heeft mensenrechten, u bent vrij, uw lichaam is uw eigendom, u mag een BBQ (event) organiseren met uw familie zonder inmenging van uw partner.” De blikken van mevrouw/meneer Unmu Te Us verklappen echter dat het haar ontbreekt aan persoonlijke kracht en een sterke ruggengraat.
Rechter Mr. S.J. Hoekstra-van Vliet doet volgende week vrijdag, 1 oktober 2021 uitspraak.
