De hilarische – not – woorden van Rutte galmen nu nog na in de oren van de slachtoffers van de toeslagenaffaire: “u kunt ons niet meer wegsturen, dus strikt genomen hebben we nu meer macht dan voor vorige week vrijdag.”
Een ieder dacht dat Rutte daar een misselijkmakende grap maakte, maar was het eigenlijk wel een grap?
Wij gaan er allemaal vanuit dat het kabinet gevallen is over de toeslagenaffaire, en dat men – met terugwerkende kracht – tot inkeer was gekomen over de eigen daden, en daarom het ontslag had aangeboden.
Gezien de feiten die er nu echter liggen over het handelen van dit demissionaire kabinet, begin ik met terugwerkende kracht echter te twijfelen aan de ‘eerlijkheid’ van dit ontslag.
Ik weet dat het sowieso een gotspe is om de naam Rutte, en het begrip eerlijkheid in één zin te noemen, maar laten we hem voor één keer het voordeel van de twijfel geven…… u begrijpt: a practical joke.
De boodschap van de terugtreding was in het algemeen dat er meer transparantie, meer wettelijkheid en meer menselijke maat moet komen, na de ‘lessen’ van de toeslagenaffaire……. voorwaar een nobel streven.
Wie echter ruim 10 jaar Rutte nog op het netvlies heeft staan, kan op zijn klompen aanvoelen dat deze pathologische leugenaar nooit, maar dan ook nooit, het pad der deugdzaamheid zal volgen, simpelweg omdat het niet in ’s mans genen zit.
Wat wij hebben mogen aanschouwen, na het demissionair worden van dit leugenkabinet, mag je beschouwen als het absolute dieptepunt in de Nederlandse politiek, waarbij schandaal op schandaal gestapeld werd of dat het de verhuisboxen van het Binnenhof waren.
▪︎affaire Omtzicht met functie elders.
▪︎rechtszaak avondklok.
▪︎het negeren van een rechterlijke uitspraak m.b.t WOB-verzoeken.
▪︎het gehele formatieproces.
▪︎het onwettelijk benoemen van 3 staatssecretarissen, terwijl zij kamerlid blijven.
▪︎het stelselmatig blijven liegen van Rutte, ondermeer genadeloos blootgelegd door Gideon van Meijeren, wat zelfs de buitenlandse pers haalde.
Alles wat dit demissionaire kabinet doet, of maar aanraakt, heeft de geur van dedain, onwettelijkheid en een groot disrespect voor het Nederlandse volk.
▪︎wij hebben een minister van VWS die openlijk, en vol trots, de wet overtreed, en desondanks gewoon zijn ‘werk’ mag blijven doen.
▪︎wij hebben een Minister-President die van de 10 woorden die hij uitspreekt er 11 liegt, en daar zelfs zichtbaar een soort van cultstatus aan ontleent.
▪︎wij hebben een parlement dat meer een demissionaire status aanhangt dan dit kabinet.
▪︎maar bovenal hebben wij een volk dat zich als lammeren naar de slachtbank laat leiden, gelokt door de oooh zo benodigde vakanties en (schijn)vrijheden.
Ik ben ervan overtuigd dat de val van Rutte 3 niet werd ingegeven door de toeslagenaffaire, maar door het – nu bewezen – feit dat men tijdens een demissionaire status werkelijk van-God-los kan gaan, en – naar mijn mening – psychopaat Rutte kennende is hij voorlopig nog niet van plan zijn demissionaire pareltje te laten opgaan in de ketting van onze – voorheen – democratische rechtsstaat.
Tekst: Michel Mulder
