Wie denkt dat een haperend narratief einde verhaal is, leeft in Fabeltjesland

Dat steeds meer mensen inzien dat het pandemie-narratief niet klopt, is weinig reden om de jubeltrompetten op te poetsen. Ook het feit dat in diverse landen vrijwel alle maatregelen worden opgeheven, is nog geen witte vlag. Helaas. We zitten in een ‘stealth war’, een onzichtbare oorlog, en te denken dat een generaal bij het doodlopen van zijn eerste aanvalsstrategie dan maar afblaast is, hoewel navoelbaar, naïef.

“Scenarios for the future of Technology and International Development” is een rapport van de Rockefeller Foundation uit 2010. Het staat bekend als “Lock Step”. Lockstep is van oorsprong een legerterm waarmee het synchroon marcheren van dicht op elkaar gepakte soldaten werd bedoeld. Maar de term wordt ook gebruikt voor bepaalde, complexe computersystemen; systemen die ofwel continu operationeel (uptime), ofwel van levensbelang zijn en waar uitval tot slachtoffers, grote materiële schade of milieurampen kan leiden. Wikipedia beschrijft dit type lockstep als volgt:

“Lockstep systems are fault-tolerant computer systems that run the same set of operations at the same time in parallel.^[1] The redundancy (duplication) allows error detection and error correction: the output from lockstep operations can be compared to determine if there has been a fault if there are at least two systems (dual modular redundancy), and the error can be automatically corrected if there are at least three systems (triple modular redundancy), via majority vote.

Schwabs Great Reset heeft veel weg van zo’n lockstep-operatie, waarbij landen als ’operating systems’ functioneren. Die worden allemaal geacht hetzelfde programma stap voor stap te installeren (download), in min of meer hetzelfde tijdsbestek. Op basis van doorlopende feedback en foutenregistratie, wordt er bijgesteld en gecorrigeerd.

Een belangrijk aspect van dit type systeem is de ‘fault tolerance’, de flexibiliteit ten aanzien van operationele fouten van systeemonderdelen. Oftewel: de globale voortgang van ‘Operation Reset’ wordt niet wezenlijk door haperingen op nationaal niveau gehinderd.

A fault-tolerant design enables a system to continue its intended operation, possibly at a reduced level, rather than failing completely, when some part of the system fails.^[2] The term is most commonly used to describe computer systems designed to continue more or less fully operational with, perhaps, a reduction in throughput or an increase in response time in the event of some partial failure. That is, the system as a whole is not stopped due to problems either in the hardware or the software.

In tegenstelling tot hard- en softwarespecialisten, hebben planners van de Reset-lockstep te maken met culturele, klimatologische en biologische verschillen tussen landen en volken. De fouten-tolerantie ligt dus per definitie hoog; het biedt ook twee soorten bijsturing. Ten eerste zorgt het ervoor dat Reset-strategen de voortgang van naties kunnen vergelijken om het plan zelf te perfectioneren. Niet onwaarschijnlijk is dat ergens in een al dan niet virtuele ‘ground control’ gegevens druk worden geanalyseerd om bijvoorbeeld te vast te stellen wat de Portugezen zo massaal tot inenten bereid maakt of een groep Zweden zo enthousiast over chip-implantatie. Ten tweede vormen uitzonderlijke afwijkingen tussen naties een aanwijzing dat de leiders van een uit de lockpas lopend land moeten worden gecorrigeerd, verplaatst, of desnoods geëlimineerd.

To run in lockstep, each system is set up to progress from one well-defined state to the next well-defined state. When a new set of inputs reaches the system, it processes them, generates new outputs and updates its state. This set of changes (new inputs, new outputs, new state) is considered to define that step (…); in other words, either all of it happens, or none of it happens, but not something in between. Sometimes a timeshift (delay) is set between systems, which increases the detection probability of errors induced by external influences.

Net als elk megaproject wordt de Great Reset uitgerold in fasen, inclusief tussenstappen en duidelijk geformuleerde mijlpalen. We weten niet of de Ruttes en Macrons van deze wereld het hele implementatieplan kennen. Misschien worden zij per mijlpaal geïnstrueerd. Dat zou verklaren waarom ze eerst zo stellig mondkapjes afkeurden, om ze daarna net zo stellig verplicht te stellen. Maar ook de strategen kunnen onmogelijk tot in detail weten wat de uiteindelijke aanpak zal zijn, omdat zich zelfs in een stealth war regionale eigenaardigheden en onverwachte obstakels voordoen. Duidelijk is uiteraard het einddoel, dat wij nog niet helemaal kennen, maar ons de stralende gelukzaligheid der daklozen lijkt te beloven.

De eerste mijlpalen, het creëren van angst, opleggen van stringente maatregelen en het massaal injecteren met de eerste doses gentherapie, zijn voor Westerse landen inmiddels afgevinkt. Elk traject kent subdoelen, zoals het inenten per leeftijdscategorie of (beroeps)groep. Het lijkt erop dat het behalen van een bepaalde injectiegraad, of snelle stijging daarvan, met versoepelingen beloond wordt. Maar ook aanstaande verkiezingen, of voortgang op andere terreinen (‘digital wallet’) kunnen tot versoepelingen leiden.

Zoals bij elke militaire operatie, bezitten de strategen een arsenaal aan in te zetten wapens. Die zijn er in twee soorten: wapens om binnen een bepaald narratief het gewenste gedrag af te dwingen (geweld, beloning, straf, chantage) en wapens om een nieuw narratief met nieuwe vijanden en maatregelen te creëren. Dat het Covid-narratief hapert, betekent dus allesbehalve een falen van de Great Reset operatie. Dat sommige landen maatregelen terugschroeven, kan simpelweg een kwestie zijn van een pas op de plaats maken en achterblijvende landen de kans geven zich weer aan te sluiten.

Lockstep systemen functioneren zolang falende onderdelen het totale systeem niet te ernstig vertragen, of de voortgang (throughput) onmogelijk maken. Zolang er nog voortgang geboekt wordt – en dat wordt er, gezien de aanhoudende stroom wetswijzigingen, inentingen en groeiende staatsschuld – is er geen ‘staakt het vuren’.

We weten niet wat het volgende narratief worden zal. In juli 2021 vond een online simulatie plaats, Cyber Polygon 2021. Aanwezigen werden voorbereid op cyberaanvallen die logistieke ketens en economieën verlammen en tot voedseltekorten en onrusten leiden. Vervolgens vond begin december 2021 in Israël, onder het mom van “Ik ga naar Antartica” (zoals o.a. Christine Lagarde tweette), een soortgelijke simulatie plaats, maar dit keer gericht op een black-out van de financiële wereld. Wordt het volgende narratief een van deze twee scenario’s? Ensceneert men een klimaatramp? Wordt het een nieuwe pandemie, veroorzaakt door 5G of genetisch verrijkte muggen, zoals Marion Koopmans tweette? Of misplaatst iemand een bom?

Afgaande op internationale persberichten, is een oorlog op dit moment het meest waarschijnlijke nieuwe narratief. Een oorlog waar noch Rusland, noch de Oekraïne, noch de Europese burger oren naar heeft. Britse familieleden van in de Oekraïne gestationeerde soldaten zijn al geadviseerd terug te keren naar het Verenigd Koninkrijk en in navolging daarvan mocht ook Nederlands ambassadepersoneel naar huis. Dat Rutte en Hoekstra zelf op 1 februari in Kiev overnachtten, suggereert dat de strijd in ieder geval niet deze week losbarst.

Het uitroepen van een oorlog heeft als voordeel dat de hele angsten-trukendoos ingezet kan worden. Iedere cyberaanval, klimaatramp, of nieuwe epidemie kan de Russen gevoeglijk in de schoenen worden geschoven. Niet dat Rusland echt de vijand is; ook Poetin is een Nieuwe Wereld Orde bouwer.

Wat het ook worden gaat, er staat ons of een arsenaal aan nieuwe of hardere pressiemiddelen binnen het huidige Covid-narratief te wachten, of een geheel nieuwe catastrofe. Het corona narratief mag zijn glans verliezen, maar voorlopig zitten we nog gevangen in een lijvige verhalenbundel en naderen slechts het einde van ‘Hoofdstuk 1’.

Een woord van hoop:

Lockstep operaties zijn niet voorbehouden aan de programmeurs van de Nieuwe Wereld Orde. Nationale verzetsbewegingen kunnen veel leren van de technieken en samenwerkingsverbanden van de ‘vijand’. Translatio, imitatio (of inversio), aemulatio, ofwel vertalen, nadoen (of omkeren) en overtreffen. Maar dan wel met een heel andere (chemtrail-vrije!) horizon voor ogen. Natuurlijk, we hebben niet dezelfde middelen en veel minder tijd. Maar we kunnen beter plannen en creatiever samenwerken. Misschien zelfs in Lockstep, in tegenovergestelde richting, het verhaaltje uit.

Bronnen: 
Wikipedia
Imperva
Wikipedia