De vragen die ik me dagelijks stel als ex-politieagent.. Ooit zal ik de afgelopen twee jaar omschrijven als de periode die mijn hart deed huilen. Het ongeloof…
- Had ik met hen ooit zij aan zij gestaan?
- Waarom doen zij nu dan NIETS?!
- Waarom laten ze de burgers aan hun lot over?
- Waarom kijken ze niet verder dan hun eigen leventje?
- Waar is de stem van hen die dit eigenlijk ook allemaal niet goedkeuren?
- Hebben zij geen kinderen die bescherming verdienen?
- Waar ligt hun grens?
Dit wordt mijn nieuwe trauma. Met tranen in mijn ogen aanschouw ik dit wat nu plaatsvindt. Wie beschermt onze medemens nu, maar ook wie komt er dan nu op voor onze rechten? Met name die van onze weerloze kinderen, bij wie hun jeugd en onschuld al twee jaar lang ontnomen en gedwongen om in een angstpsychose te leven, door hen die ze voorheen konden vertrouwen… Ik geef mij nooit gewonnen, liever sterf ik voor hen!
Onderstaande foto s, toen ik trots was op wat ik deed voor de burger voor onze kinderen veiligheid bieden!
De agente die vroeg tijdens de demo in Baarn of Barneveld of ons verhaal wel klopte, we werden immers als fake agenten, militairen, verplegers etc. weggezet… Bij deze!
🤍 Ik kan mij zelf iedere avond recht in de spiegel aankijken
🤍 Laten we samenwerken
🤍 De groepsfoto omdat ik hoop dat iemand van hen me herkent en weet dat ik altijd open sta voor dialoog
🤍 Ik hoop en geloof nog steeds dat het goede het kwaad gaat verdrijven
🤍 Wees welkom
🤍 Wees welkom
Alice Durft Te Vragen
Ben je politieagent of ME’er en wil je contact met Alice? Neem dan contact op via redactie@lnnmedia.nl
Alice in jou situatie zou ik mij ook zo klote voelen. Fijn dat jij je collega’s oproept om zich te verzetten tegen dit onrecht wat vredelievende mensen wordt aangedaan.
Mijn hart huilt en ik ga expres niet naar de demonstraties want ik kan niet tegen dit onrecht en dit geweld van de politie en ME. Ik weet van mijzelf dat ik ( zeer vredelievend mens ) ik door het lint zou gaan om het slachtoffer te helpen kost wat kost, dat is waarom ik niet ga demonstreren. Ik wil niet dat de regering kan zeggen ” zie je hoe gewelddadig de demonstranten zijn ” dat gun ik hen niet.
Ik denk dat er veel mensen rondlopen die hun emoties amper de baas kunnen als ze iemand zien afgetuigd worden door politie of ME.
Hoe kun je als echt politie agent je prettig voelen nadat je flink hebt ingeslagen op onschuldige vredelievende mensen. Dat kan een normaal mens toch geen voldoening geven.
Als ik politie agent zou zijn zou ik mij beroepen op gewetensbezwaar en zou ik een andere taak vragen.
Beste agenten , ik wacht al maanden op jullie moed als mijn medeburger om je uit te spreken in de openbaarheid . Zijn jullie toch huursoldaten of mensen van vlees en bloed . Je weet wel van BPOC . De tijd dringt om te bepalen waar jij staat . Ik wens je wijsheid . . Hartelijke groet , peter .